1- استادیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری، دانشگاه یزد، یزد، ایران
2- کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی-گرایش تولید و عملیات، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری، دانشگاه یزد، یزد، ایران (نویسنده مسئول) ، allahyari.emba@gmail.com
3- دانشجوی دکتری رفتار و مدیریت منابع انسانی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری، دانشگاه یزد، یزد، ایران
چکیده: (7736 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: فرسودگی شغلی امروزه بهعنوان یکی از مشکلات شایع در مشاغل مختلف مخصوصاً حرفه پرستاری مورد شناسایی قرار گرفته است. فرسودگی شغلی یکی از عوامل اصلی در کاهش بازده، ایجاد عوارض جسمانی و روانی میباشد. تأثیرات فرسودگی شغلی گاهاً موجب اهمالکاری در مشاغل نیز میشود که از پیامدهای اهمال کاری میتوان به تأخیر انداختن عمدی کار و وقت کشی را نام برد. هدف از این مطالعه بررسی فرسودگی شغلی و تأثیر آن بر اهمالکاری پرستاران میباشد.
مواد و روشکار: این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی میباشد، که بر روی 110 نفر از پرسنل پرستاری شاغل در شهرستان یزد که بهصورت نمونهگیری طبقهبندی تصادفی ساده انتخاب شدند، صورت گرفت. برای جمعآوری دادهها از دو پرسشنامه فرسودگی و اهمالکاری استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آمار توصیفی و استنباطی در نسخه 22 نرمافزار SPSS و مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار Pls استفاده شد.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد با وجود ارتباط معنیدار میان ابعاد فرسودگی شغلی و اهمالکاری، بعد مسخ شخصیت تأثیری بر اهمالکاری نداشته و خستگی عاطفی و کاهش موفقیت دارای بیشترین تأثیر میباشند. همچنین ابعاد فرسودگی شغلی تنها در حدود 25/0 از سازه اهمالکاری را تبیین میکنند و مردان پرستار نسبت به زنان پرستار اهمالکارترند. وضعیت بیمارستانها نیز در تمامی ابعاد و سازهها در وضعیت نسبتاً مطلوبی قرار دارد.
بحث و نتیجهگیری: با توجه به در نظر گرفتن یک سازه بهعنوان متغیر پیشبین اهمالکاری، مقدار تبیین شده (25/0) مقدار قابلتوجهی است و مدیران میتوانند با استفاده از تمهیداتی از قبیل ارتقاء انگیزه، افزایش رضایت شغلی، کاهش فشار و تنش محیطی، برنامههای بازآموزی برای بهبود عملکرد سازمان به رفع هرچه بیشتر فرسودگی کمک نمایند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مدیریت پرستاری