دوره 14، شماره 8 - ( آبان 1395 )                   جلد 14 شماره 8 صفحات 701-692 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه پیام نور ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، sosyal1981@gmail.com
2- دانشگاه علوم پزشکی، ارومیه، ارومیه، ایران
3- دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
4- دانشگاه پیام نور ارومیه، ارومیه، ایران
5- ارومیه، ایران
چکیده:   (4965 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: احترام به شأن و حقوق افراد جزء لاینفک خدمات درمانی بوده و ویژگی‌های ملیتی، نژادی، مذهبی، سن، جنس و حتی ویژگی‌های سیاسی یا اجتماعی بیماران دلیل موجهی بر برتری آن‌ها نسبت به یکدیگر نمی‌باشد. از طرفی موردی که می‌تواند بر ارتقاء و کیفیت سطح سلامتی همه افراد جامعه مؤثر باشد تدوین و رعایت منشور حقوق بیماران می‌باشد که در مورد امور بهداشتی و مراقبتی خود لازم دارند. در این تحقیق تلاش بر این بوده تا میزان رعایت حقوق بیماران ازنظر پرستاران، سپس عوامل تسهیل‌کننده حقوق بیمار تعیین گردد. مواد و روش‌ها: در این تحقیق از روش تلفیقی (از نوع کمی و کیفی) استفاده شده است. ابتدا با 30 نفر از پرستاران مصاحبه باز اکتشافی صورت گرفت و در مرحله بعد با استفاده از تکنیک پرسشنامه از یک نمونه 400 نفری پرستاران بیمارستان‌های دولتی شهر ارومیه در سال 1393 به جمع‌آوری اطلاعات پرداخته شد. سپس نتایج با استفاده از روش تحلیل عاملی مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج به‌دست‌آمده از روش تحلیل عاملی این تحقیق نشان داد به ترتیب: وجود امکانات و تخصص کافی، افزایش پرسنل، کاهش بیماران (افزایش تعداد بیمارستان‌ها)، آگاهی بیمار از حقوق خود در تعامل با پرستاران، تخصیص زمان کافی برای مراقبت از بیمار، توانمند‌سازی سیستم اجرائی و مدیریتی، آشنایی بیمار با سیستم درمان، عدم به‌کارگیری نیروهای طرحی در درمان اصلی از عوامل اصلی تسهیل‌کننده‌های حقوق بیمار در بیمارستان‌های شهر ارومیه می‌باشند. این عوامل درمجموع توانسته‌اند 54/60 درصد از واریانس حقوق بیمار را تبیین کنند. ضمناً میزان رعایت حقوق بیمار ازنظر پرستاران دقیقاً به‌اندازه حد متوسط (5/62 درصد) است. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق لزوم توجه بیشتر به بیمارستان‌های دولتی و عوامل تسهیل‌کننده حقوق بیماران را نمایان می‌سازد.
متن کامل [PDF 470 kb]   (1389 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: متفرقه

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.