دوره 14، شماره 1 - ( فروردین 1395 )                   جلد 14 شماره 1 صفحات 77-66 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
shahraki moghaddam E, manzari Z, hashmati nabavi F, mazlom R. THE EFFECT OF OTTAWA DECISION SUPPORT FRAMEWORK TRAINING IN AN INTERACTIVE WORKSHOP WITH AND WITHOUT STANDARDIZED PATIENTS ON CLINICAL DECISION-MAKING OF NURSES IN AN INTENSIVE CARE UNIT. Nursing and Midwifery Journal 2016; 14 (1) :66-77
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-2313-fa.html
شهرکی مقدم الهام، منظری زهراسادات، حشمتی نبوی فاطمه، مظلوم رضا. مقایسه تأثیر آموزش چارچوب تصمیم‌گیری اوتاوا به دو روش کارگاه تعاملی با و بدون بیمار استانداردشده بر تصمیم‌گیری بالینی پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه. مجله پرستاری و مامایی. 1395; 14 (1) :66-77

URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-2313-fa.html

مقایسه تأثیر آموزش چارچوب تصمیم‌گیری اوتاوا به دو روش کارگاه تعاملی با و بدون بیمار استانداردشده بر تصمیم‌گیری بالینی پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه
الهام شهرکی مقدم1 ، زهراسادات منظری* 2، فاطمه حشمتی نبوی1 ، رضا مظلوم1
1- دانشگته علوم پزشکی مشهد
2- دانشگته علوم پزشکی مشهد ، Manzariz@mums.ac.ir
چکیده:   (5850 مشاهده)
تاریخ دریافت 09/09/1394 تاریخ پذیرش 18/11/1394 چکیده پیش‌زمینه و هدف: به سبب پیچیدگی وضعیت بالینی بیماران در بخش‌های مراقبت ویژه و نقش تصمیم‌های پرستاران بر سرنوشت بالینی بیماران، آموزش مهارت‌های تصمیم‌گیری به پرستاران این بخش‌ها امری ضروری است. لذا این مطالعه باهدف مقایسه تأثیر آموزش چارچوب تصمیم‌گیری اوتاوا به دو روش کارگاه تعاملی با و بدون بیمار استانداردشده بر تصمیم‌گیری بالینی پرستاران بخش‌ مراقبت ویژه انجام گردید. مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی با روش پیش‌آزمون-پس‌آزمون، 58 پرستار بخش‌ مراقبت ویژه بیمارستان شهید کامیاب مشهد به‌صورت تصادفی به دو گروه کارگاه با بیمار استاندارد و کارگاه بدون بیمار استاندارد تخصیص یافتند. برای هر دو گروه، یک جلسه کارگاه به مدت 6 ساعت با محتوای آموزشی و سناریوهای بالینی مبتنی بر واقعیت یکسان برگزار شد. در هر دو گروه قبل و 45 روز بعد از مداخله پرسشنامه مشارکت در تصمیم‌گیری بالینی تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از SPSS-16 و آزمون‌های آماری تی مستقل، تی زوجی، کای اسکوئر و من ویتنی در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه‌و‌تحلیل گردید. یافته‌ها: قبل از مداخله میانگین نمره تصمیم‌گیری بالینی (12/0=P) پرستاران در دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری نداشت. میانگین و انحراف معیار نمرات تصمیم‌گیری بالینی از مجموع 180 نمره، در گروه کارگاه با بیمار استاندارد از 4/28±7/97 به 1/16±5/152 و در گروه کارگاه بدون بیمار استاندارد از 2/29±7/85 به 6/24±3/121 تغییر یافت و ازنظر آماری اختلاف معنی‌داری وجود داشت (001/0>P).  در تفاوت میانگین نمرات پس‌آزمون با پیش‌آزمون در گروه کارگاه با بیمار استاندارد (3/22±7/54) نسبت به گروه کارگاه بدون بیمار استاندارد (2/28±5/35) اختلاف  آماری معنی‌داری مشاهده شد (002/0=P). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که برنامه آموزشی مبتنی بر چارچوب تصمیم‌گیری اوتاوا در هر دو گروه می‌تواند منجر به ارتقاء مشارکت پرستاران در تصمیم‌گیری بالینی ‌شود؛ ولی کارگاه با بیمار استانداردشده در توسعه این مهارت بالینی در پرستاران مؤثرتر خواهد بود. لذا کاربرد این روش آموزشی در برنامه‌های آموزش مداوم ضمن خدمت به‌منظور بهبود تصمیم‌گیری بالینی پرستاران پیشنهاد می‌شود.
واژه‌های کلیدی: چارچوب حمایت تصمیم اوتاوا، کارگاه، بیمار استانداردشده، تصمیم‌گیری بالینی، بخش مراقبت ویژه
متن کامل [PDF 307 kb]   (1484 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: مدیریت پرستاری
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پرستاری و مامایی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Nursing And Midwifery Journal

Designed & Developed by : Yektaweb