پیش‌زمینه و هدف: نارسایی قلب یک مشکل عمده رو به رشد است که باعث اختلال در زندگی افراد می‌شود. با توجه به مشکلات بیماران دچار نارسایی قلبی، استفاده از مدل بزنف برای بهبود شرایط بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و افزایش طول عمر این بیماران با ایجاد تغییر در سبک زندگی ناسالم ضروری به نظر می‌رسد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر آموزش بر اساس الگوی بزنف بر نگرش، هنجارهای ذهنی، قصد رفتاری و عوامل قادرکننده مربوط به سبک زندگی سالم در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بود. مواد و روش کار: این مطالعه شبه تجربی بر روی 30 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی انتخاب شده به صورت در دسترس، انجام گردید. پرسشنامه‌های اطلاعات دموگرافیک و سؤالات مربوط به سازه‌های مدل بزنف، قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. بعد از تقسیم بیماران به سه گروه 10 نفره، برای هر گروه کوچک 6 جلسه آموزشی به روش مستقیم (سخنرانی و آموزش همسالان) و روش غیرمستقیم (پمفلت آموزشی) اجرا شد. از آزمون‌های آماری تی زوجی برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: آزمون آماری تی زوجی نشان داد که در میانگین نمرات نگرش، هنجارهای ذهنی، قصد رفتاری و عوامل قادرکننده مربوط به سبک زندگی سالم قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت (0001/0=p). بحث و نتیجه‌گیری: اجرای مدل بزنف بر بیماران نارسایی قلبی ازنظر عملی امکان‌پذیر بوده و با بهبود و اصلاح نگرش، هنجارهای ذهنی، قصد رفتاری و عوامل قادرکننده باعث بهبود وضعیت بیماران مربوط به سبک زندگی سالم شد. لذا آموزش بیماران مبتلا به نارسایی قلب بر اساس این مدل پیشنهاد می‌شود.

واژه‌های کلیدی: سبک زندگی، نارسایی قلبی، مدل بزنف

متن کامل [PDF 453 kb]   (2354 دریافت)