دوره 15، شماره 8 - ( آبان 1396 )                   جلد 15 شماره 8 صفحات 604-595 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی کارشناسی ارشد، روان پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه،‌ ایران
2- استادیار، دکتری تخصصی آموزش پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه،‌ ایران (نویسنده مسئول) ، sorezayee@yahoo.com
3- دانشیار، دکتری تخصصی آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه،‌ ایران
چکیده:   (5812 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: اسکیزوفرنی اختلال روانی پیچیده‌ای است که شدیدترین و مخرب‌ترین تأثیر را بر کیفیت زندگی فرد به‌جا می‌گذارد. بدون شک استفاده از داروهای آنتی‌سایکوتیک هسته و اساس درمان در اسکیزوفرنی است. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر برنامه مداخله‌ای تبعیت از درمان بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی (تجربی)، 70 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی بستری در مرکز آموزشی درمانی رازی ارومیه به روش تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه کیفیت زندگی اسکیزوفرنی بود. گروه مداخله تحت مداخله آموزشی به‌صورت 6 جلسه آموزشی سخنرانی و بحث و تبادل‌نظر 30 تا 60 دقیقه‌ای هفته‌ای دو بار قرار گرفت. داده‌های به‌دست‌آمده در قبل و بعد از مداخله با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 و روش‌های آماری توصیفی و کای دو، آزمون آماری غیر پارامتریک، من ویتنی، فیشر و تی مستقل مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: تجزیه‌و‌تحلیل تفاوت معنی‌داری در میانگین کیفیت زندگی در دو گروه قبل از مطالعه نشان نداد (280/0=P). اما پس از مداخله، کیفیت زندگی در گروه مداخله به شکل معنی‌داری ارتقا یافت (001/0>P). میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در گروه مداخله در ابتدای مطالعه (13/24±88/68) و در انتهای مطالعه (25/20±08/42) بود. درحالی‌که میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در گروه کنترل در ابتدای مطالعه (74/18±20/66) و در انتهای مطالعه (48/18±20/61) بود (001/0>P). بحث و نتیجه‌گیری: اجرای برنامه‌های مداخله‌ای تبعیت از درمان ﺳﺒﺐ ﺑﻬﺒﻮد کیفیت زﻧﺪگی ﺑﻴﻤﺎران مبتلا به اسکیزوفرنی ﮔﺮدﻳﺪ، ﻟﺬا ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ایﻦ روش درﻣﺎﻧﯽ در ایﻦ ﺑﯿﻤﺎران ﺿﺮوری ﺑﻪ ﻧﻈﺮ می‌رسد.  
متن کامل [PDF 623 kb]   (1873 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: پرستاری

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.