دوره 16، شماره 5 - ( مرداد 1397 )                   جلد 16 شماره 5 صفحات 345-335 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استادیار روانشناسی صنعتی سازمانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان، اصفهان، ایران (نویسنده مسئول)
2- استادیار علوم تربیتی،‌ دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان، اصفهان، ایران
:   (7525 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: خانواده اصلی‌ترین نهاد جامعه به‌حساب می‌آید و سلامت این نهاد سلامت جامعه را به دنبال دارد. آموزش خانواده از رویکردهایی است برای نیل به این مقصود. هدف این پژوهش تدوین بسته آموزشی پیشگیری از طلاق و تعیین اثربخشی آن بر طلاق عاطفی و رضامندی همسران بود. مواد و روش‌ها: روش تحقیق ترکیبی از نوع طرح‌های اکتشافی که در بخش کیفی پژوهش از نوع روایتی و در بخش کمی از نوع نیمه تجربی بود. محیط پژوهش در بخش کیفی زوجین متقاضی طلاق شهر ارومیه بودند که با ابزار مصاحبه روایی، عواملی که منجر به تضعیف و تقویت خانواده می‌شد، استخراج و بر اساس آن بسته آموزشی پیشگیری از طلاق تدوین و روایی محتوایی آن توسط 5 نفر از متخصصین تأیید گردید. در بخش کمی، روش پژوهش نیمه تجربی (پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از دو گروه آزمایش و کنترل و پیگیری) بود. جامعه آماری شامل کارمندان آموزش‌وپرورش شهر ارومیه به تعداد 452 نفر بودند که بدین منظور 60 نفر به‌عنوان نمونه آماری تحقیق از طریق نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (30 نفر) و کنترل (30 نفر) جایگزین شدند. در این مطالعه دو سازه طلاق عاطفی و رضامندی همسران به‌عنوان متغیرهای وابسته موردبررسی قرار گرفته و برای سنجش آن‌ها از پرسشنامه‌های طلاق عاطفی گاتمن (1998) و رضامندی همسران افروز (1389) استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس اندازه‌گیری مکرر در نرم‌افزار 24spss مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش بسته پیشگیری از طلاق باعث افزایش میزان رضامندی همسران و کاهش طلاق عاطفی در سطح معنی‌داری (05/0P>) می‌گردد. نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی بسته آموزشی پیشگیری از طلاق، پیشنهاد می‌شود از این بسته در مراکز آموزش خانواده، محاکم دادگستری و مشاوره ازدواج و خانواده استفاده شود.  
متن کامل [PDF 506 kb]   (5170 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانپزشکی- روان شناسی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.