پیش‌زمینه و هدف: همدلی اساس ارتباط مراقبین درمانی با بیماران است که در فضای پراسترس و تکنولوژی محور اتاق عمل نتایج مطلوبی برای بیماران دارد. تعیین نمره همدلی با بیمار در دانشجویان اتاق عمل می‌تواند به پی بردن به نواقص موجود و تقویت این مهارت کمک نماید. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی نمره همدلی با بیمار و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان کارشناسی اتاق عمل است. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی–تحلیلی در سال تحصیلی 97-1396 بر روی 110 نفر از دانشجویان سال‌های اول تا چهارم رشته اتاق عمل که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند در دانشکده پرستاری-مامایی اصفهان انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه همدلی با بیمار جفرسون نسخه مربوط به دانشجویان حرفه‌های مختلف سلامت (JSE-HPS) بود که توسط نمونه‌ها تکمیل شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با آمار توصیفی و آزمون‌های آماری در نرم‌افزار SPSS.22 انجام شد. یافته‌ها: میانگین نمره کل همدلی با بیمار در دانشجویان اتاق عمل 2/14±2/89 و میانگین نمرات ابعاد همدلی شامل: اتخاذ دیدگاه 5/5±06/55، مراقبت همدلانه 01/12±3/26 و خود را بجای بیمار نهادن 3/2±8/7 بود. بین نمره کل همدلی با ویژگی‌های دموگرافیک نمونه‌ها، ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: نمره همدلی با بیمار در دانشجویان کارشناسی اتاق عمل در محدوده متوسط بود. بنابراین آموزش همدلی به دانشجویان این رشته باید موردتوجه قرار گیرد. ازآنجاکه ارتباط بین نمره همدلی با ویژگی‌های دموگرافیک معنی‌دار نشد، نتیجه‌گیری قطعی در این خصوص به مطالعات بیشتری نیاز دارد.

واژه‌های کلیدی: همدلی، ارتباط، بیمار، دانشجو، اتاق عمل

متن کامل [PDF 511 kb]   (1414 دریافت)