استادیار گروه آموزشی پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، بیمارستان سینا، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران (نویسنده مسئول) ، shahbazish6@gmail.com
چکیده: (5135 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: مدل پرسپتورشیپ بهمنظور حمایت از پرستاران مبتدی جهت یادگیری آنها در محیط بالینی در سطح جهانی بکار گرفته شده است. موفقیت مدل پرسپتورشیپ تا حد زیادی بر درک پرسپتورها از نقش پرسپتوری استوار است. پژوهش حاضر باهدف تعیین درک پرسپتورها از حمایت، پاداش و تعهد به نقش پرسپتوری در یک برنامه پرسپتورشیپ پرستاران جدید انجام گرفت. مواد و روش کار: طی یک مطالعه توصیفی در یک بیمارستان آموزشی سطح سه در شمال غرب ایران 45 نفر از پرسپتورهای پرستاران جدید از بخشهای بستری به روش در دسترس انتخاب شدند. یک پرسشنامه چهارقسمتی استاندارد شامل مقیاس درک پرسپتورها از پاداش، مقیاس درک پرسپتور از حمایت، مقیاس درک پرسپتور از تعهد به نقش پرسپتوری و قسمت اطلاعات دموگرافیک و حرفهای استفاده شد. دادهها در اسفندماه 1394 جمعآوری و با استفاده از نرمافزار SPSS v.21 و آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد و میانگین و انحراف معیار تجزیهوتحلیل شد. یافتهها: یافتههای مطالعه نشان داد که پرسپتورها نسبت به نقش خود تعهد متوسطی را گزارش کردند (M=4/49, SD=0/75). آنها همچنین نقش حمایتی مدیران پرستاری و همکاران خود را اساسی تلقی کردند. نتیجهگیری: پرسپتورها جزو لاینفک حمایت آموزشی برای پرستاران جدید در محیط بالینی محسوب میشوند. مدیران پرستاری و سوپروایزران آموزشی باید اطمینان حاصل کنند که پرسپتورهای پرستاران جدید در ایفای نقش خود از پاداش و حمایت کافی برخوردار هستند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مدیریت پرستاری