پیش‌زمینه و هدف: کمردرد یکی از مشکلات عمده در زنان در سراسر جهان بوده نزدیک به 80درصد از افراد حداقل یک بار در طول عمر خودان را تجربه کرده‌اند. بی‌اختیاری ادرار نیز یکی از مشکلات مهم در زنان بوده که عموماً با درد کمر همراه است. لذا هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی مقایسه و تأثیر هشت هفته تمرینات کگل و تمرینات ثباتی بر ناتوانی عملکردی، کیفیت زندگی و بی‌اختیاری ادرار زنان مبتلا به بی‌اختیاری استرسی ادرار و کمردرد بود. مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح آن مطالعه‌ای سه گروهی همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. به همین منظور، 45 نفر از زنان مبتلا به بی‌اختیاری ادرار و کمردرد به روش تصادفی در 3 گروه مساوی 15 نفری تجربی (کگل و ثباتی) و کنترل انتخاب شدند. به‌منظور ارزیابی فاکتورهای ناتوانی عملکردی، کیفیت زندگی و بی‌اختیاری ادرار به ترتیب از پرسشنامه اوسوستری، پرسشنامه کیفیت زندگی و فرم تشخیص بی‌اختیاری ادرار استفاده گردید. هر دو گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات کگل و ثباتی (هفته‌ای 3 جلسه 30 تا 45 دقیقه‌ای) را انجام دادند. گروه کنترل در این مدت هیچ‌گونه تمرینی انجام ندادند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون کوواریانس در سطح معناداری 05/0P≤ استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج تحقیق هر دو پروتکل تمرینی کگل و ثباتی بر ناتوانی عملکردی، کیفیت زندگی و بی‌اختیاری ادرار زنان مبتلا به بی‌اختیاری استرسی ادرار و کمردرد در پس‌آزمون تأثیر معنی‌داری داشته‌اند (05/0p≤) و در مقایسه بین گروهی بیشترین تغییرپذیری به ترتیب مربوط به گروه تمرینی ثباتی و گروه تمرینی کگل بود (05/0p≤). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این مطالعه، تمرینات ثباتی نسبت به تمرینات کگل در زنان مبتلا به بی‌اختیاری استرسی ادرار و کمردرد مؤثرتر واقع شد. بااین‌وجود مطالعات آتی با استفاده از نمونه‌های بیشتر جهت حمایت از یافته‌های این مطالعه و همچنین پیشگیری از این معضل در زنان توصیه می‌شود.

واژه‌های کلیدی: بی‌اختیاری ادرار، عملکرد، تمرین ثباتی، تمرین کگل

متن کامل [PDF 527 kb]   (1573 دریافت)