پیش‌زمینه و هدف: با توجه به افزایش جمعیت سالمندی در کشور، این قشر با مشکلات فزاینده‌ای مواجه هستند. توجه به اهمیت ارتقای سلامت سالمندان و ضرورت توجه به مؤلفه‌های ارتقای سلامت ازجمله تاب‌آوری و خودارزشمندی ایجاب می‌کند که تا حد ممکن در این زمینه گام‌هایی برداشته شود. این مطالعه باهدف تعیین رفتارهای ارتقادهنده سلامت سالمندان و نقش پیشگویی‌کنندگی تاب‌آوری و خودارزشمندی در سالمندان انجام شده است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه‌ی توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی است که در سال 1398 با مشارکت 427 نفر از سالمندان بالای 60 سال تحت پوشش مراکز سلامت شهر تبریز انجام گرفته است. نمونه‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی چندمرحله‌ای وارد مطالعه شدند. جهت جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه بررسی رفتارهای ارتقای سلامت (HPAOAM)، پرسشنامه استاندارد خودارزشمندی (CSWS) و پرسشنامه تاب‌آوری (CD-RISC) استفاده شد. تحلیل داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون رگرسیونی خطی چند متغیره در SPSS نسخه 15 انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که رفتارهای ارتقای سلامت سالمندان با میزان خودارزشمندی و تاب‌آوری آن‌ها ارتباط آماری معناداری دارد (05/0p

واژه‌های کلیدی: رفتارهای ارتقای سلامت، خودارزشمندی، تاب‌آوری، سالمندی

متن کامل [PDF 605 kb]   (730 دریافت)