پیش‌زمینه و هدف: تولد نوزاد نارس و بستری شدن وی در بدو تولد بر عملکرد خانواده تأثیر می‌گذارد. این مطالعه باهدف تعیین تأثیر مراقبت خانواده محور بر عملکرد خانواده نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان صورت گرفت. مواد و روش‌ها: در این پژوهش شبه آزمایشی، والدین ۶۰ نوزاد نارس با سن جنینی بین ۳۰ تا ۳۶ هفته بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان حافظ به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به‌صورت تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون (هر گروه ۳۰ نفر) قرار گرفتند. در گروه آزمون، مراقبت خانواده محور بر روی والدین نوزادان نارس بستری در چهار گام تا قبل از روز هفت بستری با حضور پژوهشگر و خانواده در کنار نوزاد انجام شد. میزان عملکرد خانواده با استفاده از پرسشنامه عملکرد خانواده (Family Assessment Device)FAD سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار نسخه ۲۴SPSS و آمارهای توصیفی و آمار استنباطی تی تست و آنکووا تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین نمره عملکرد خانواده در مرحله قبل از مداخله در گروه کنترل ۴۸/۷ ± ۲۰/۱۸۶ و در گروه آزمون ۹۶/۵ ± ۴۳/۱۸۸ بود. پس از مداخله میانگین نمره عملکرد خانواده در گروه کنترل ۱۳/۷ ± ۷۳/۱۸۵ و در گروه آزمون ۸۳/۸ ± ۲۶/۱۸۱ بود که نسبت به قبل از مداخله کاهش معنی‌داری (بهبود) داشت. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد مراقبت خانواده محور بر گروه آزمون تأثیر داشته و باعث بهبود عملکرد خانواده آنان شد. بحث و نتیجه‌گیری: اجرای مراقبت خانواده محور با تأکید بر حضور اعضای خانواده به‌ویژه پدر در کنار مادر بیش از روش‌های معمول مراقبتی منجر به بهبود عملکرد خانواده نوزاد نارس می‌شود. این مداخلات ازنظر کاربردی کم‌هزینه، آسان و عملی می‌باشند و شرکت مؤثر والدین در امر مراقبت از نوزاد در روند بهبود وی اثرات مثبتی در بر خواهد داشت.  

واژه‌های کلیدی: مراقبت، خانواده، نوزاد، نارس، عملکرد

متن کامل [PDF 536 kb]   (1243 دریافت)