---

  مقدمه: تامین سلامت کودکان در واقع تامین سلامت جامعه می باشد و کودکی، دوران رشد و شکل گیری شخصیت است و کودک آزاری در این سال های حساس و مهم به رشد سلامت کودکان آسیب های جدی می رساند. بنابراین شناسایی کردن فاکتورهای موثر در بروز کودک آزاری و ارائه مداخلات مناسب، می تواند گامی موثر در جهت کاهش شیوع آن باشد.   مواد و روش ها: پژوهش حاضر به شکل توصیفی مقطعی بر روی ۲۰۳ نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی شهر یزد و زنجان به روش نمونه گیری آسان و در دسترس انجام شده است .ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه ایی بوده است که در دو بخش تنظیم شده بود:۱- بررسی اطلاعات دموگرافیکی ۲- بررسی سابقه سوء رفتار و غفلت (جسمی و عاطفی) که توسط نمونه ها تکمیل شد و پس از جمع آوری اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: نتایج بررسی نشان داد که، ۲۳% نمونه ها سوء رفتار عاطفی، ۱۶% نمونه ها سوء رفتار جسمی، ۹% نمونه ها غفلت عاطفی و ۳% نمونه ها غفلت جسمی در سطح متوسط را تجربه کرده اند. بین تعداد برادران با تجربه سوء رفتار عاطفی در دوران کودکی، وضعیت اقتصادی با سوء رفتار جسمی و غفلت عاطفی، جدایی والدین با غفلت عاطفی، اعتیاد پدر با غفلت عاطفی و سوء رفتار عاطفی و غفلت فیزیکی، اعتیاد مادر با سوء رفتار فیزیکی، مشکلات روانی پدر با غفلت و سوء رفتار عاطفی رابطه معنی دار وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، عمدتاً متغیرهای مربوط به والدین با اعمال سوءرفتار در دوران کودکی ارتباط داشته است. بنابراین لازم است که جهت پیشگیری از اثرات فاکتورهای شناسایی شده و موثر در شیوع سوء رفتار، برنامه های آموزشی پیشگیری کننده در زمان مناسب تدوین و اجرا گردد.

---

  مقدمه: امروزه با رشد روز افزون آماری انجام عمل سزارین به عنوان یک تکنولوژی غیر ضروری پزشکی مواجهه هستیم، اما در واقع ما غافل از آنیم که انجام عمل سزارین دارای بسی نتایج و عواقب مضر برای مادر و نوزادش میباشد که با انجام زایمان واژینال بعنوان یک شیوه سنتی برای تولد نوزاد ، میتوان بروز این عوارض را کاهش داد. اما روش زایمان واژینال از جایگاه مطلوب و پیشین خود برخوردارنمی باشد که علت این امر باید مورد شناسایی قرار گیرد تا راهکارهای مناسب ارائه گردد.   روش پژوهش : این تحقیق یک پژوهش توصیفی – تحلیلی است. نمونه ها براساس روش نمونه گیری تصادفی در دسترس به تعداد ۱۰۰ نفر انتخاب شدند . در این مطالعه از پرسشنامه بررسی اطلاعات دموگرافیکی و سوابق مامایی و پرسشنامه بررسی دیدگاه زنان باردار در رابطه با علل موثر در انتخاب روش زایمان استفاده شده است .   یافته ها : از دیدگاه واحدهای مورد مطالعه ، به ترتیب الویت، ترس ازدرد زایمان ، احتمال آسیب به سلامتی جنین ، احساس اضطراب و نگرانی ، به وجود آمدن پارگی در اندام تناسلی ، تغییر در روابط جنسی ، وجود ناکافی پرستار و ماما ، پافشاری همسر ، توصیه پزشک ، بیمه بودن برای هزینه سزارین ،تجربیات دیگران ،از جمله عواملی بودند که در انتخاب روش زایمان موثر بوده اند .   نتیجه گیری : با توجه به مجموع علل شناسایی شده ، منطقی به نظر میرسد که با استفاده از روشهای مختلف تسکین درد من جمله لاماز ، زایمان در آب ، ارائه مشاوره ، حمایت های روانی و عاطفی ، بتوان گامهای موثری را در جهت افزایش تمایل زنان باردار نسبت به زایمان واژینال برداشت .

---

  فراوانی و عوامل خطرایجاد زخم فشاری بر اساس معیار نورتون در مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه     دکتر رحیم بقایی [۱] ٭ ، نوشین سلمانی آذر [۲] ، دکتر آرام فیضی [۳] ،دکتر جاوید فریدونی [۴]     تاریخ دریافت ۱۱/۰۹/۱۳۹۱ تاریخ پذیرش ۰۱/۱۲/۱۳۹۱   چکیده   پیش زمینه و هدف: زخم بستر یا زخم فشاری یکی از عوارض و مشکلات مهم طب داخلی و جراحی است. شناخت، تشخیص، پیشگیری و درمان این عارضه بسیار مهم بوده چرا که عوارض طبی و هزینه‌های درمانی و مراقبتی این عارضه بسیار چشمگیر می‌باشد.هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و عوامل خطر ایجاد زخم فشاری بر اساس معیار نورتون در مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه به منظور ارائه راهکارهای پیشگیری کننده، می‌باشد.   مواد و روش کار : این مطالعه به صورت توصیفی، مقطعی بر روی ۳۵۵ بیمار در مراکز آموزشی و درمانی علوم پزشکی ارومیه در سال ۱۳۹۰ به صورت مشاهده مستقیم انجام شد. در ابتدا کلیه بیماران بستری در بخش‌های هدف ( ارتوپدی، داخلی اعصاب، بخش‌های مراقبت‌های ویژه، جراحی اعصاب، داخلی و قلب ) در بدو ورود و در طول بستری به مدت سه ماه یک روز در میان بر اساس معیار نورتون از جهت بروز زخم مورد ارزیابی قرارگرفتند. سپس اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی ( آزمون کای دو) با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته‌ها: میانگین سنی بیماران مورد مطالعه ۱۸/۶۲ با انحراف معیار ۹۱/۱۷سال، حداقل سنی ۱۶ و حداکثر ۹۱ سال، ۹/۵۴ درصد مرد و۱/۴۵درصد زن بودند.از ۳۵۵ نفر۲/۳۹درصد(۱۳۹ نفر) دچار زخم فشاری شده بودند. زخم ۴/۶۵ درصد از افرادی که دچار این عارضه شدند درجه یک، ۶/۳۶ درصد درجه دو و۱/۰ درصد درجه سه بود. ۸/۱۵ درصد از این زخم‌ها در ناحیه استخوان خاجی، ۷/۲ درصد عضله گلوتئال، ۶/۵ درصد پاشنه و سر و دو مورد در ناحیه قوزک خارجی پا رخ داده بود. از موارد شایع که به عنوان عوامل خطر در این مطالعه مشاهده شد می‌توان به بستری طولانی مدت که ۳/۷۸ درصد۳۱ روز به بالا بستری بودند، بی حرکتی ناشی از بیماری منجمله سکته مغزی و تروما، سن بالا که ۵/۴۷ درصد ۷۱ سال به بالا داشتند، علل مراقبتی از قبیل تغییر وضعیت و جابه جایی نادرست بیمار، اشاره کرد؛ به طوری که بین بستری طولانی مدت، سن بالا و بروز زخم فشاری رابطه معنی داری وجود داشت (۰۵/۰ p< ).   بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می‌دهد شایع‌ترین عوامل خطر در مراکز مورد مطالعه ما بستری طولانی مدت و بی حرکتی ناشی از بیماری‌ها بودند در این راستا شناسایی به موقع افراد در معرض خطر و اجرای اقدامات پیشگیرانه یک اولویت اساسی در پیشگیری از بروز این عارضه می‌باشد.   کلید واژه : فراوانی، زخم فشاری، عوامل خطر،معیار نورتون     مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره یازدهم، شماره دوم، پی در پی ۴۳، اردیبهشت ۱۳۹۲، ۱۷۰-۱۶۱     آدرس مکاتبه: دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه؛ تلفن: ۲۷۵۴۹۶۱-۰۴۴۱   Email: rbaghaei۲۰۰۱@ yahoo.com   [۱] استادیار دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه(نویسنده مسئول)   [۲] کارشناس ارشد آموزش پرستاری، بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه   [۳] استادیار دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه   ۴ استادیار دانشگاه علوم پزشکی ارومیه   ۵ Pressure ulcer   ۶ Bedsore   ۷ Decubitus ulcer

---

پیش‌زمینه و هدف: در بخش مراقبت‌های ویژه بیماران بحرانی که نیاز به مراقبت‌های خاص دارند بستری گردیده که ملاقات همراهان در این بخش‌ها متفاوت از بخش‌های دیگر می‌باشد. بطوریکه در بیمارستان‌های مختلف مقررات محدودکننده یا حتی ممنوعیت‌هایی وضع کرده و یا شکل و نوع ملاقات را متفاوت مقرر می‌کنند. این محدودیت‌ها می‌تواند برای بیمار و خانواده استرس‌زا و پیامدهایی داشته باشد. دلایل این مقررات خاص در عین اینکه متفاوت است اما شناخته‌شده و تعریف‌شده نیست. این مطالعه باهدف بررسی شیوه‌ها و موانع ملاقات در بخش‌های مراقبت ویژه بزرگ‌سالان انجام گردیده است. مواد و روش کار: این مقاله یک مطالعه مروری یکپارچه از متون مرتبط با شیوه‌ها و موانع ملاقات در بخش مراقبت‌های ویژه بزرگ‌سالان می‌باشد که در پایگاه‌های داده‌های  CINAHL, Medline, Scopus, Cochrane Data Base of Systematic Reviews, Iran Medex, Scientific Information Database (SID) and Google Scholar در طی دوره سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۷ منتشرشده، موردبررسی قرار گرفت. در طی جستجو ۵۱ مقاله، ۱ پایان‌نامه و یک کتاب در این زمینه بررسی و انتخاب گردید. تحلیل داده‌ها به روش راسل (۲۰۰۵) انجام شد. یافته‌ها: تحلیل داده‌های حاصله نشان داد که چهار شیوه ملاقات محدود، باز، آزاد و بر طبق ترجیحات بیمار در بخش‌های مراقبت ویژه وجود دارد. موانع مختلفی جهت ملاقات در بخش‌های مراقبت ویژه عنوان گردیده است که از مهم‌ترین آن‌ها وجود باور منفی پرسنل بخش در زمینه ملاقات و نداشتن اعتقاد بر سودمند بودن آن برای بیمار می‌باشد. ازجمله باورهای منفی محدود کردن ملاقات در بخش‌های ویژه که در اکثر مطالعات به آن‌ها اشاره شده است شامل افزایش ریسک عفونت، تداخل با برنامه درمانی و مراقبتی، افزایش استرس روانی و فیزیولوژیکی و خستگی بیمار و خانواده می‌باشد.  نتیجه‌گیری: انتخاب روش یا نوع ملاقات در بخش‌های ویژه تحت تأثیر موانع مفروض، تجربه‌شده یا ذهنی پرسنل و مدیران است. با توجه به اینکه از موانع اصلی ملاقات در بخش‌های مراقبت ویژه باورهای منفی در مورد ملاقات در بخش مراقبت‌های ویژه می‌باشد پیشنهاد می‌گردد آموزش مناسب در این زمینه جهت پرسنل بخش مراقبت ویژه صورت گیرد به‌طوری‌که اصلاح باورهای پرسنل بخش مراقبت ویژه در مورد ملاقات بیمار می‌تواند زمینه را برای استفاده از مزایای حضور خانواده فراهم آورد.

---

پیش‌زمینه و هدف: سرمایه‌گذاری در آموزش پرستاران می­تواند منجر به بهبود دانش و مهارت­ها، ارتقا کیفیت خدمات ارائه‌شده و عملکرد بهتر آن‌ها شود. ارزیابی نیاز­های آموزشی گام درستی در طراحی یک برنامه آموزشی مناسب و مقرون‌به‌صرفه می­باشد. هدف این مطالعه شناسایی مهم‌ترین نیازهای آموزشی پرستاران شاغل در بیمارستان­ها بود. مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی- توصیفی در سال ۱۳۹۸ بر روی ۱۵۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان­های آموزشی شهر کرمان انجام پذیرفت. داده­ها با استفاده از یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع­آوری گردید. این ابزار دارای ۵ بعد وظایف تحقیق و بررسی، وظایف ارتباطات و کار تیمی، وظایف بالینی، مهارت­های اجرایی و اداری، وظایف مدیریتی و سرپرستی بود. روایی آن توسط چهار متخصص پرستاری بالینی تأییدشده و ضریب همبستگی پایایی آن (۸۹/۰=α) محاسبه گردید. داده­ها با استفاده از آماره­های توصیفی و آزمون­های اسپیرمن و تای کندال تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: بیشترین نیاز آموزشی پرستاران به ترتیب در بعد­های تحقیق و بررسی (۰۹/۹ امتیاز)، وظایف مدیریتی و سرپرستی (۹۴/۴ امتیاز)، ارتباطات و کار تیمی (۷/۳ امتیاز) بودند. بیش از یک‌سوم پرستاران (۴۲درصد) در خصوص طراحی یک مطالعه پژوهشی و ۳۰درصد به آموزش به‌منظور ارزیابی نیاز­های بالینی بیماران نیاز داشتند. بین هیچ­کدام از ویژگی­های جمعیت شناختی- شغلی شرکت­کنندگان با بعد­های مورد­بررسی ارتباط معنی­داری وجود نداشت (۰۵/۰

---

پیش‌زمینه و هدف: سندرم استیونس جانسون (SJS= Stevens-Johnson syndrome) یک واکنش حساسیت‌زا و یک بیماری تهدیدکننده حیات، با واسطه ایمونولوژیک و معمولاً ناشی از دارو است. سولفونامیدها، آلوپورینول و داروهای سرماخوردگی برخی از این داروهای حساسیت‌زا هستند. زنان باردار جزء گروه‌های در معرض خطر برای ابتلا و پیشرفت این بیماری محسوب می‌شوند. هدف از این مقاله گزارش یک مورد بارداری و زایمان، پس از گذشت ۵ سال از زمان تشخیص SJS است.
گزارش مورد: این مطالعه گزارش موردی در بیمارستان امام (ره) شهر خلخال انجام شد. ما در این مطالعه به گزارش شرح‌حال بارداری و زایمان خانمی که به دنبال درمان سرماخوردگی با داروهای آزیترومایسین و ناپروکسن دچار SJS و تنگی واژن ناشی از آن شده بود پرداختیم. این مطالعه نشان داد که امکان بارداری و زایمان موفق در افراد مبتلا به SJS و عوارض درازمدت ناشی از آن وجود دارد.
نتیجه‌گیری: ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی باید احتیاط‌های لازم را در مورد واکنش داروها به‌خصوص بروز SJS که یک وضعیت بالقوه آسیب‌رسان و کشنده است، به عمل آورند.