---

پیش‌زمینه و هدف: ناباروری تجربه عاطفی دردناکی است؛ واکنش زنان در مقابل این احساس به شکل مشکلات روان‌شناختی از قبیل نارضایتی جنسی و ناسازگاری زناشویی بروز می­نمایند. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت­نگر بر رضایت جنسی و سازگاری زناشویی زنان نابارور شهر خرم‌آباد بود. مواد و روش ­ها: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش­آزمون پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان نابارور مراجعه‌کننده به مرکز درمان ناباروری شهر خرم‌آباد در سال ۱۳۹۸ بودند. حجم نمونه شامل ۳۰ نفر بود که به‌صورت در دسترس انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل ( هر گروه ۱۵ نفر ) جایگزین شدند. جهت اندازه­گیری متغیرها از مقیاس رضایت جنسی لارسون و سازگاری زناشویی اسپاینر استفاده شد. سپس مداخله با روش رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت­نگر به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه­ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکرد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ و روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته­ ها: نتایج تحلیل داده­­­ها نشان داد که بین میانگین نمره­های پس­آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی­داری وجود دارد (۰۱/۰>P)؛ بدین معنی که آموزش رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت­نگر باعث افزایش رضایت جنسی و سازگاری زناشویی زنان نابارور گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شد. نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، می­توان برای بهبود رضایت جنسی و سازگاری زناشویی زنان نابارور از رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت­نگر سود جست.