---

مقدمه: فرسودگی شغلی به عنوان پیامد استرس شغلی یکی از معضلاتی است که در میان افراد شاغل در حرفه های یاری دهنده از جمله پرستاری به میزان زیادی مشاهده می شود و می تواند تاثیرات سوئی بر مراقبت از بیمار، سلامت جسمی و روحی پرستار و هزینه های پرسنلی و درمانی بجا بگذارد. از جمله عواملی که می تواند منجر به فرسودگی شغلی پرستاران گردد شبکاری ثابت و کار کردن در بخش های ویژه و نیز کارکردن با بیماران صعب العلاج و ناعلاج می باشد که اگر استمرار یابد و پرستار راه های مقابله با استرس  و اضطراب را نداند در طول خدمت دچار فرسودگی شغلی می گردد لذا می توان با آموزش، توانمندی پرستاران را در مقابله با استرس ناشی از محیط کار بالا برد. لذا هدف این مطالعه شناسایی عوامل منجر به فرسودگی شغلی پرستاران و تعیین تاثیر آموزش روش های مقابله با استرس بر کاهش میزان فرسودگی شغلی پرستاران می باشد.مواد و روش ها: این تحقیق نیمه تجربی بوده و تعداد ۵۵ نفر از پرستاران شاغل بیمارستان طالقانی ارومیه به روش انتخاب آسان انتخاب گردیدند که به وسیله پرسشنامه سه قسمتی که شامل مشخصات دموگرافیک و سوالات مربوط به علائم جسمانی و روحی و روانی ناشی از فرسودگی شغلی را تشکیل می داد، اطلاعات لازم از نمونه های پژوهشی جمع آوری گردید و سپس از آزمون فریدمن برای تجزیه و تحلیل داده ها براساس اهداف پژوهش که تعیین و مقایسه علائم فرسودگی قبل و بعد از آموزش روش های مقابله با استرس بود، استفاده گردید.یافته ها: در این تحقیق مشخص شد که کمترین (۳/۲%)  عوامل منجر به فرسودگی شغلی پرستاران نوبت کاری عصر در بخش های داخلی  بود  و بیشترین (۵/۳%) عوامل منجر به فرسودگی شغلی پرستاران نوبت کاری ثابت شب در بخش های ویژه خصوصاً  ccuبود. هم چنین یافته ها نشان دادکه میانگین و انحراف معیار نمرات علائم فرسودگی در بخش های ویژه طالقانی قبل از آموزش به ترتیب  ۴۵/۳ و ۵۰/۰،  یک ماه بعد از آموزش ۹۶/۲ و ۳۹/۲ ، دو ماه بعد از آموزش ۹۸/۱ و ۵۷/۱ و سه ماه بعد از آموزش ۶/۰ و ۷۰/۰ بود. آزمون فریدمن نشان داد که تفاوت بین میانگین ها در دوره قبل از آموزش و پس از آموزش از نظر آماری معنی دار است (۰۰۰/۰= P). بدین معنی که نمرات علائم فرسودگی در دوره قبل از آموزش به طور معناداری بالاتر از دوره پس از آموزش است و نیز میانگین و ا نحراف معیار نمرات علائم فرسودگی در بخشهای داخلی قبل از آموزش به ترتیب ۵۵/۲ و ۰۸/۱، یک ماه بعد از آموزش ۰۴/۲ و ۹۲/۱، دو ماه بعد از آموزش ۹۱/۱ و ۰۸/۲  و سه ماه بعد از آموزش ۲۹/۱ و ۷۹/۰ می باشند. آزمون فریدمن نشان داد که تفاوت بین میانگین ها در دوره قبل از آموزش و پس از آموزش از نظر آماری معنی دار است. (۰۰۰/۰= P ). بدین معنی که نمرات علائم فرسودگی در دوره قبل از آموزش به طور معناداری بالاتر از دوره پس از آموزش است.بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه فرسودگی شغلی ارتباط مستقیم با نوبت کاری ثابت شبکاری و کار در بخش های ویژه دارد، لذا پیشنهاد می شود به علائم فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش های مذکور توجه بیشتری مبذول گردد.

---

 ارتباط فرسودگی تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی در بین دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی  فاطمه شریفی فرد[۱]، کیان نوروزی[۲]*، محمدعلی حسینی[۳]، حمید آسایش[۴]، مهدی نوروزی[۵]، نیره اشرف‌رضائی[۶]  تاریخ دریافت ۱۵/۰۴/۱۳۹۳ تاریخ پذیرش ۲۵/۰۶/۱۳۹۳  چکیده  پیش‌زمینه و هدف: خودکارآمدی تحصیلی، یکی از عوامل مؤثر بر بی‌کفایتی و خستگی ذهنی است که دانشجویان در مقابل استرس مزمن ناشی از فقدان منابع لازم برای انجام دادن وظایف و تکالیف محوله از خود نشان می‌دهند. لذا این مطالعه برای تعیین ارتباط فرسودگی تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی انجام شده است.  مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی تعداد ۲۶۴ دانشجو از بین دانشجویان پرستاری، هوشبری، اتاق عمل و فوریت پزشکی به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک – تحصیلی، فرسودگی تحصیلی ماسلاچ و خودکارآمدی تحصیلی زاژاکووا برای گردآوری داده‌ها استفاده شد. داده‌ها با آزمون‌های آمار توصیفی و رگرسیون لجستیک در محیط نرم‌افزار آماری SPSS ۱۶ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.  یافته‌ها: میانگین (± انحراف معیار) نمره فرسودگی تحصیلی دانشجویان شرکت‌کننده در مطالعه (۸۴/۱۵±۵۲/۲۸) بود و درمجموع ۱/۲۴ درصد دانشجویان فرسودگی بالا داشتند. همچنین میانگین (± انحراف معیار) نمره خودکارآمدی تحصیلی در این مطالعه (۴۴/۴۷±۴۶/۱۷۹) بود و درمجموع ۳/۲۴ درصد دانشجویان خودکارآمدی تحصیلی بالا داشتند. بر اساس یافته‌های به‌دست‌آمده از رگرسیون لجستیک کلیه خرده مقیاس‌های خودکارآمدی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی ارتباط آماری معکوس و معناداری داشت (۰۵/۰(P

---

  تأثیر رویکرد زوج‌درمانی-کوتاه‌مدت راه‌حل- محور بر کاهش ابعاد فرسودگی-زناشویی زنان     رضا داورنیا * [۱] ، کیانوش زهراکار [۲] ، علی‌محمد نظری [۳]     تاریخ دریافت ۳۰/۰۸/۱۳۹۳ تاریخ پذیرش ۰۱/۱۱/۱۳۹۳     چکیده   پیش‌زمینه و هدف : درمان کوتاه‌مدت راه‌حل محور یکی از انواع درمان‌های متداول در کاهش مشکلات زناشویی در بین درمانگران و مشاوران خانواده است. این رویکرد درمانی بر یافتن راه‌حل‌ها توسط مراجع با کمک درمانگر تأکید دارد. پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر رویکرد زوج‌درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل محور بر کاهش ابعاد فرسودگی زناشویی زنان انجام شد.   مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی است و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بهره گرفته شده است. جامعه ‌این پژوهش مشتمل بر کلیه زنانی بودند که به جهت مشکلات زناشویی به سه مرکز مشاوره سازمان بهزیستی شهرستان بجنورد و همچنین موسسه همیاران سلامت روان این شهرستان در سال ۱۳۹۲ مراجعه کرده‌اند. پس از غربالگری اولیه، ۳۰ نفر از زنانی که نمرات آن‌ها در آزمون فرسودگی زناشویی بالاتر از سایرین بود، به شیوه در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام ۱۵ نفر) قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از ابزار فرسودگی زناشویی پاینز گردآوری شد. قبل از انجام مداخله آزمایشی، میزان فرسودگی زناشویی در گروه‌های آزمایش و کنترل اندازه‌گیری شد. سپس گروه آزمایش به مدت ۷ جلسه ۵/۱ ساعته به شیوه گروهی و گام‌به‌گام تحت مداخله زوج‌درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل محور قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ‌گونه درمانی دریافت نکردند. پس از اتمام مداخله از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری MANCOVA) ) با نرم‌افزار آماری SPSS۱۸ تحلیل شدند.   یافته‌ها: تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در مورد ابعاد فرسودگی زناشویی نشان داد که زوج‌درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل محور هر سه بعد خستگی جسمانی، خستگی عاطفی و خستگی روانی زنان گروه آزمایش را در مرحله پس‌آزمون به‌طور معناداری کاهش داده است.   بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که رویکرد راه‌حل محور در کاهش فرسودگی زناشویی مؤثر است و این روش درمانی می‌تواند به‌عنوان گزینه مداخله‌ای مناسبی جهت کاهش مشکلات زناشویی زوج‌ها مورداستفاده قرار گیرد.   کلیدواژه‌ها: زوج‌درمانی، درمان کوتاه‌مدت راه‌حل محور، فرسودگی زناشویی     مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره سیزدهم، شماره اول، پی‌درپی ۶۶، فروردین ۱۳۹۴، ص ۴۶-۳۶     آدرس مکاتبه: البرز، کرج، دانشگاه خوارزمی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، تلفن:۰۹۱۵۵۸۵۱۶۲۹   Email: rezadavarniya@yahoo.com   [۱] دانشجوی دکتری مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، البرز، ایران (نویسنده مسئول)   [۲] استادیار، گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، البرز، ایران   [۳] دانشیار، گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، البرز، ایران   ۴ Kayser   ۵ Couple Burnout

---

تاریخ دریافت ۲۰/۰۸/۱۳۹۴ تاریخ پذیرش ۲۸/۱۰/۱۳۹۴ چکیده پیش‌زمینه و هدف: پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه در مقایسه با سایر پرستاران فشار کاری و بارکاری بیشتری را تحمل می‌نمایند که این امر خود شاید بتواند از علل فرسودگی شغلی در آنان باشد. مطالعه حاضر در راستای حمایت بیشتر از این موضوع و باهدف تحلیل ارتباط بین بارکاری با ابعاد فرسودگی شغلی در بین پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه ارومیه انجام می‌پذیرد. مواد و روش کار: این تحقیق به‌صورت توصیفی-تحلیلی و به روش سرشماری در بین تمامی پرستاران بخش‌های ویژه بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام پذیرفت. تعداد ۲۲۰ نفر از پرستاران وارد مطالعه گردیده و پرسشنامه‌های بارکاری ناسا تی آل ایکس و فرسودگی شغلی مازلاک در بین آن‌ها توزیع شد؛ پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها، درنهایت داده‌ها توسط آمار توصیفی و تحلیلی آنالیز گردید. یافته‌ها: از ۲۲۰ پرستار مراقب‌های ویژه در حدود ۸۲ درصد که با میانگین سنی ۳۵ سال وارد مطالعه شدند، ۷/۵۶ درصد در حیطه خستگی عاطفی، ۹/۴۰ در حیطه احساس عدم موفقیت‌های شخصی و ۶/۳۵ درصد در حیطه مسخ شخصیت در سطح بالایی بودند. بین بارکاری و خستگی عاطفی (۴۱۶/۰r=) و عدم احساس موفقیت‌های شخصی (۲۲۹/۰r=) و مسخ شخصت (۱۹۲/۰r=) با p-value کم‌تر از ۰۱/۰ درصد رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشت. بحث و نتیجه‌گیری: بارکاری منجر به افزایش فرسودگی شغلی به‌ویژه خستگی عاطفی پرستاران خواهد شد. لذا پیشنهاد می‌شود بیمارستان‌ها برای کاهش فرسودگی نسبت به مدیریت و کاهش بارکاری پرستاران مبادرت ورزند.

---

پیش‌زمینه و هدف: تمایل به ترک شغل یکی از چالش ­های حرفه ­ای پرستاران محسوب می­شود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در پیش­ بینی تمایل به ترک شغل پرستاران بود. مواد و روش­ کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است، جامعه آماری این پژوهش، کلیه پرستاران بیمارستان شهرستان الشتر (۶۰N=) بود که به‌صورت تمام­شماری وارد این مطالعه شدند و به پرسشنامه ­های دیسترس اخلاقی کورلی (۲۰۰۱) و تمایل به ترک شغل کامن و همکاران (۱۹۷۹) و فرسودگی شغلی ماسلاچ و همکاران (۱۹۹۶) پاسخ دادند. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ های جمع‌آوری‌شده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه­ ی هم‌زمان استفاده شد.  یافته­ها: نتایج نشان داد که تمایل به ترک شغل با فرسودگی شغلی رابطه مثبت معنی‌داری داشت (۰۵/۰P

---

پیش‌زمینه و هدف: فرسودگی شغلی امروزه به‌عنوان یکی از مشکلات شایع در مشاغل مختلف مخصوصاً حرفه‌ پرستاری مورد شناسایی قرار گرفته است. فرسودگی شغلی یکی از عوامل اصلی در کاهش بازده­، ایجاد عوارض جسمانی و روانی می­باشد. تأثیرات فرسودگی شغلی گاهاً موجب اهمال­کاری در مشاغل نیز می­شود که از پیامدهای اهمال­ کاری می­توان به تأخیر انداختن عمدی کار و وقت کشی را نام برد. هدف از این مطالعه بررسی فرسودگی شغلی و تأثیر آن بر اهمال­کاری پرستاران می­باشد. مواد و روش­کار: این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی می­باشد، که بر روی ۱۱۰ نفر از پرسنل پرستاری شاغل در شهرستان یزد که به‌صورت نمونه‌گیری طبقه‌بندی تصادفی ساده انتخاب شدند، صورت گرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از دو پرسشنامه فرسودگی و اهمال‌کاری استفاده شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی در نسخه ۲۲ نرم‌افزار SPSS و مدل‌سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار Pls استفاده شد. یافته­ ها: نتایج تحقیق نشان داد با وجود ارتباط معنی‌دار میان ابعاد فرسودگی شغلی و اهمال‌کاری، بعد مسخ شخصیت تأثیری بر اهمال‌کاری نداشته و خستگی عاطفی و کاهش موفقیت دارای بیشترین تأثیر می‌باشند. همچنین ابعاد فرسودگی شغلی تنها در حدود ۲۵/۰ از سازه‌ اهمال‌کاری را تبیین می‌کنند و مردان پرستار نسبت به زنان پرستار اهمال­کار­ترند. وضعیت بیمارستان‌ها نیز در تمامی ابعاد و سازه‌ها در وضعیت نسبتاً مطلوبی قرار دارد. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به در نظر گرفتن یک سازه به‌عنوان متغیر پیشبین اهمال‌کاری، مقدار تبیین شده (۲۵/۰) مقدار قابل‌توجهی است و مدیران می‌توانند با استفاده از تمهیداتی از قبیل ارتقاء انگیزه، افزایش رضایت شغلی، کاهش فشار و تنش محیطی، برنامه‌های بازآموزی برای بهبود عملکرد سازمان به رفع هرچه بیشتر فرسودگی کمک نمایند.

---

پیش‌زمینه و هدف: با توجه به پیشرفت بیماری‌های مزمن ازجمله نارسایی مزمن کلیه و پیدایش مشکلات جسمی و روانی که برای آن‌ها در طی دوره‌ی بیماری و فرآیند درمان پیش می‌آید، نیاز به یک فرد برای مراقبت از این بیماران وجود دارد. فرد مراقب که معمولاً ً از اعضای خانواده بیمار می‌باشد در روند مراقبت ممکن است با مشکلات زیادی روبه‌رو شده که درنهایت موجب فرسودگی در آن‌ها می‌شود. این مطالعه باهدف تعیین تأثیر بحث گروهی مراقبت محور بر فرسودگی مراقبین از بیماران تحت همودیالیز طراحی و اجرا شد. مواد و روش کار: مطالعه‌ی حاضر یک کارآزمایی بالینی با روش نمونه‌گیری تصادفی بوده که بر روی ۷۰ نفر از مراقبین بیماران تحت همودیالیز مراجعه‌کننده به مراکز آموزشی درمانی ارومیه در سال ۱۳۹۴ اجرا شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه فرسودگی مراقبین زاریت بود که در ابتدا به‌صورت پیش‌آزمون توسط نمونه‌ها تکمیل شد. سپس نمونه‌ها به‌طور تصادفی در دو گروه بحث گروهی و گروه کنترل قرار گرفتند. ۲ هفته پس از اتمام برگزاری ۶ جلسه بحث گروهی، پرسشنامه فرسودگی مراقبین زاریت مجدداً تکمیل و داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری SPSS و به کمک آزمون‌های تی مستقل و من ویتنی مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج این مطالعه بیانگر آن بود بین دو گروه بحث گروهی و گروه کنترل ازنظر میانگین نمرات فرسودگی و ابعاد آن قبل از مداخله هیچ تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت (۰۵/۰P>)؛ اما پس از اجرای مداخله ازنظر میانگین نمرات فرسودگی و ابعاد آن تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه مداخله و گروه کنترل مشاهده شد (۰۵/۰P

---

پیش‌زمینه و هدف: بررسی متغیرهای روان‌شناختی مرتبط با فرسودگی شغلی پرستاران به علت استرس‌زا بودن حرفه پرستاری دارای اهمیت است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودکارآمدی، تاب‌آوری و عمل به باورهای دینی با فرسودگی شغلی در پرستاران بود. مواد و روش: جامعه آماری پژوهش عبارت بود از کلیه پرستاران مرد و زن مشغول به خدمت در بیمارستان‌های طالقانی، بقیه‌الله (عج) و امام خمینی‌شهر تهران در سال ۱۳۹۳ که از این جامعه نمونه‌ای به حجم ۱۸۰ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه عمل به باورهای دینی (معبد)، مقیاس تاب‌آوری کونور و دیویدسون ((CD-RIS، مقیاس خودکارآمدی شرر (GSE) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (MBI) استفاده شد. یافته‌ها: داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با فرسودگی شغلی (۴۵/۰-=r، ۰۰۱/۰>p)، تاب‌آوری با فرسودگی شغلی (۴۴/۰-=r، ۰۰۱/۰>p) و عمل به باورهای دینی با فرسودگی شغلی (۳۲/۰-=r، ۰۰۱/۰>p) رابطه منفی و معنی‌داری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای عمل به باورهای دینی، تاب‌آوری و خودکارآمدی روی‌هم‌رفته قادر به تبیین ۵۵ درصد از واریانس فرسودگی شغلی می‌باشند. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‌شود متخصصین سلامت روان و مدیران دخیل در این حوزه جهت کاهش فرسودگی شغلی پرستاران بر نقش عمل به باورهای دینی، تاب‌آوری و خودکارآمدی توجه کنند.  

---

پیش‌زمینه و هدف: ایران یکی از کشورهایی است که تحت تأثیر زیاد بحران سلامت ناشی از همه‌گیری بیماری نوظهور کووید ۱۹ قرار گرفته است. همه‌گیری این بیماری فشار زیادی ازنظر جسمی و عاطفی بر پرستاران وارد کرده است که می‌تواند کیفیت خدمات ارائه‌شده به بیماران را مختل کند. لذا این تحقیق باهدف بررسی تأثیر مراقبت از بیماران کووید ۱۹ بر بهره‌وری و فرسودگی شغلی پرستاران انجام گرفت.  مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که به‌صورت مقطعی در سال ۱۳۹۹ در بیمارستان فرهیختگان تهران انجام شد. ۱۲۰ نفر از پرستاران با حداقل شش ماه سابقه کار، عدم استفاده از داروی روان‌گردان در یکسال گذشته و نداشتن پست مدیریتی به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جمع‌آوری داده‌های آماری از طریق پرسشنامه فرسودگی شغلی Maslach و پرسشنامه بهره‌وری نیروی انسانی Hersey و Goldsmith انجام و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون، t مستقل و با کمک SPSS نسخه ۲۲ تحلیل شدند. یافته‌ها: بهره‌وری پرستاران مراقبت‌کننده از بیماران کووید ۱۹ با (۷/۹ ± ۱۱/۶۱) از بهره‌وری سایر پرستاران با (۱۱ ۷ /۷۹) کمتر و فرسودگی شغلی در پرستاران مراقبت‌کننده از بیماران کووید ۱۹ با (۱۳ ±/۰۷/۶۶) از فرسودگی شغلی سایر پرستاران با (۰۷/۱۱± ۷/۴۵) بیشتر بود. آزمون t مستقل تفاوت معناداری در فرسودگی شغلی و بهره‌وری پرستاران در شرایط مراقبت از بیماران کووید ۱۹ با (۰۰۱/۰>(P نشان داد. بین فرسودگی شغلی و بهره‌وری کارکنان (۵۸/۰-r=) و (۰۰۱/۰>(P رابطه معکوس و معنی‌دار وجود داشت.  نتیجه‌گیری: مراقبت از بیماران کووید ۱۹ موجب کاهش بهره‌وری و افزایش فرسودگی شغلی پرستاران می‌شود. لازم است مدیران تدابیر حمایتی، تشویقی و آموزشی جهت افزایش بهره‌وری و کاهش فرسودگی پرستاران در بحران سلامت، اتخاذ نمایند.

---

پیش‌زمینه و هدف: فرسودگی شغلی به‌عنوان یک مسئله اجتماعی مهم در محیط‌های کار مطرح است. فرسودگی شغلی ماماها از یک‌سو تهدیدکننده سلامت این گروه از شاغلین گروه پزشکی است و از سوی دیگر کاهش کیفیت و کمیت خدمات ارائه‌شده از سوی آنان را به همراه دارد. ازآنجاکه طرح‌ریزی اقدامات مؤثر در جهت کاهش این معضل، نیازمند شناسایی عوامل مرتبط با آن هست، این مطالعه باهدف بررسی ارتباط فرسودگی شغلی ماما با توانمندی ساختاری انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی از نوع همبستگی بر روی ۲۸۲ نفر از مامای شاغل در زایشگاه‌های بیمارستان‌های شهر اصفهان و حومه از ۱۵ آذر لغایت ۱۰ اسفند سال ۱۳۹۶ انجام شد. نمونه‌گیری به روش آسان بود. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد اثربخشی شرایط کاری و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاش استفاده گردید. از آزمون همبستگی جزئی و تحلیل رگرسیون جهت تحلیل آماری استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه نمره کل توانمندی ساختاری با حیطه‌های فرسودگی هیجانی و موفقیت فردی رابطه معکوس معنی‌دار داشته است (۲۱/۰- r=،۰۰۱/۰p

---

پیش‌زمینه و هدف: تعادل بین کار- زندگی با فرسودگی شغلی و کارکرد خانوادگی امروزه از زمره مسائلی است که اهمیت بالایی در حرفه پرستاری دارد.. بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط بین تعادل کار- زندگی با فرسودگی شغلی و کارکرد خانوادگی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال ۱۳۹۹ اجرا شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی –همبستگی به شکل مقطعی بود. ۳۹۲ نفر از پرستاران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب و وارد مطالعه شدند. در این پژوهش از فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه تعادل کار زندگی ونگ و کو و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و ابزار سنجش خانواده اپشتین و همکاران استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۱۶ و آزمون‌های آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: در این مطالعه ۳۹۲ نفر از پرستاران شاغل در دانشگاه علوم پزشکی ارومیه شرکت کردند که اکثریت آنان زن (۶/۸۰ درصد) و متأهل (۶/۷۹ درصد) بودند. میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کاری در پرستاران موردپژوهش به ترتیب ۹۵/۷±۳۷/۳۷ و ۶۵/۷±۷۱/۱۲ بود. نتایج حاکی از آن بود که بین متغیرهای تعادل کار-زندگی با فرسودگی شغلی و ابعاد آن و بین متغیرهای تعادل کار-زندگی با کارکرد خانوادگی و بین متغیرهای کارکرد خانوادگی با فرسودگی شغلی و ابعاد آن ارتباط خطی معنی­دار وجود داشت (۰۵/۰>P).  نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، رابطه معنی‌داری بین تعادل کار-زندگی و فرسودگی، تعادل کار-زندگی و کارکرد خانوادگی، فرسودگی شغلی و کارکرد خانوادگی وجود داشت. بنابراین این مطالعه می‌تواند نتایج با ارزشی در اختیار مدیران سیستم‌ها و سازمان‌های بهداشتی و درمانی در جهت مدیریت هرچه‌بهتر نیروی انسانی کرده باشد.  

---

پیش‌زمینه و هدف: فرسودگی تحصیلی دانشجویان اهمیت زیادی دارد. فرسودگی تحصیلی باعث کاهش خودکارآمدی، عملکرد و پیشرفت تحصیلی، تعهد دانشجویان به انجام امور آموزشی، علاقه به ادامه تحصیل و مشارکت علمی پایین در حین تحصیل و بعد از تحصیل می‌شود. لذا این مطالعه به بررسی ارتباط بین فرسودگی تحصیلی با خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد پرداخته شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، تعداد ۸۶۶ دانشجو از بین دانشجویان پزشکی، پرستاری، هوشبری، اتاق عمل و فوریت پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال تحصیلی ۹۵-۹۶ به‌صورت غیر تصادفی سهمیه‌ای انتخاب شدند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک – تحصیلی، پرسشنامه تعدیل‌شده فرسودگی تحصیلی برسو و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان فرامن و نیز شاخص سنجش عملکرد تحصیلی دانشجویان بر اساس معدل کل نیمسال قبلی برای گردآوری داده‌ها استفاده شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS۲۱ و با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی در سطح معنی‌داری ۵ درصد مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که عملکرد تحصیلی (۹۲/۰±۲۶/۱۶)، خستگی هیجانی (۳۸/۶±۱۲/۱۶)، بی‌علاقگی (۶۱/۳±۹۲/۱۱)، ناکارآمدی (۶۸/۳±۹۹/۲۱) و خودکارآمدی (۲۱/۵ ±۷۴/۱۸) بودند. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی (r =-۰/۹۲, p

---

پیش‌زمینه و هدف: فرسودگی شغلی نوعی واکنش تأخیری به عوامل مزمن تنش‌زای محل کار است که اثرات سوء متعددی بر پرستار و سازمانی که وی در آن مشغول به کار است، دارد. هدف از انجام این مطالعه پیش­بینی فرسودگی شغلی بر اساس رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت در پرستاران است.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع تحلیلی مقطعی بود که به روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای بر روی ۲۵۰ پرستار شاغل در بیمارستان­های آموزشی شهر کرمانشاه انجام شد. در این راستا، ابتدا پرسش‌نامه فرسودگی شغلی مازلاک توسط تمام افراد موردمطالعه پژوهش تکمیل گردید و سپس افرادی که دارای فرسودگی شغلی بالا بودند، وارد مرحله دوم پژوهش شدند. در این مرحله، پرسش­نامه­های رضایت شغلی بری فیلد، صفات پنج‌گانه شخصیت نئو، هوش هیجانی شرینگ و تعهد شغلی بلاو توسط آنان تکمیل گردید. درنهایت، اطلاعات تکمیل‌شده وارد نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ شد و مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که ۸۴% از پرستاران دچار فرسودگی شغلی بودند و میزان رضایت شغلی، هوش هیجانی، تعهد سازمانی و نمرات صفات پنج‌گانه شخصیتی در پرستاران موردمطالعه بالاتر از حد متوسط بود. هیچ‌یک از متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت قادر به پیش‌بینی فرسودگی شغلی نبودند و فرسودگی شغلی در پرستاران با سابقه کمتر از ۵ سال بیشتر از سایر گروه­ها بود. همچنین، تعهد شغلی با سن و سابقه کاری ارتباط معناداری داشت. ازنظر صفات پنج‌گانه شخصیت و در هر ۵ مقوله، بیشتر افراد در گروه افراد میانه بودند. بیشترین فرسودگی شغلی در افراد مؤنث و متأهل و در پرستاران با درآمد پایین بود
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هیچ‌یک از متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت قادر به پیش‌بینی فرسودگی شغلی نبودند و ارتباط معنی‌داری بین این متغیرها و فرسودگی شغلی کشف نشد. نتایج این مطالعه، مدیران و مسئولین نظام پرستاری را یاری می‌کند تا در برنامه‌ریزی‌های مدیریتی سازمان بهداشتی، در راستای کاهش فرسودگی شغلی، عدم ارتباط یافت شده در این مطالعه را مدنظر قرار داده و بدین ترتیب از اتلاف منابع مالی و زمانی موجود در راستای کاهش فرسودگی شغلی در مسیری غلط پیشگیری شود.

---

پیش‌زمینه و هدف: پرستاران با استفاده از قابلیت خودکارآمدی شغلی می‌توانند در خنثی نمودن عواقب عوامل استرس‌زای محیط کار موفق‌تر باشند. افزایش خودکارآمدی همگام با ارتقای سطح عدالت سازمانی، می‌تواند بر فرسودگی شغلی پرستاران تأثیر داشته باشد. این مطالعه باهدف تعیین رابطه عدالت سازمانی با خودکارآمدی و فرسودگی شغلی پرستاران بخش‌های ویژه در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۴۰۱ انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مفطعی-همبستگی حاضر با نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی روی ۲۲۰ پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه پنج مرکز آموزشی-درمانی شهر همدان در سال ۱۴۰۱ انجام شد. به‌منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن، پرسشنامه خودکارآمدی شغلی ریگز و نایت و پرسشنامه فرسودگی شغلی پرستاران گاروسا و همکاران استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: بر اساس نتایج، میانگین و انحراف معیار عدالت سازمانی در شرکت‌کنندگان در پژوهش برابر با ۶۷/۰ ± ۰۱/۳، که در سطح مطلوب بود. میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی کل و فرسودگی شغلی نیز به ترتیب برابر با ۹۳/۱۰ ± ۴۰/۱۰۳ و ۶۲/۴ ± ۲۶/۲۸ و در سطح متوسط بود. مطابق یافته‌ها، عدالت سازمانی با خودکارآمدی کل پرستاران همبستگی معناداری داشت (۰۰۱/۰ > P، ۳۹۳/۰ = r). همچنین مطابق نتایج مدل رگرسیونی خطی چندگانه، تنها تأثیر مؤلفه عدالت توزیعی و مؤلفه باورهای خودکارآمدی فردی بر فرسودگی شغلی (با احتمال ۹۹ درصد) معنادار بودند.
بحث و نتیجه‌گیری: با افزایش ادراک پرستاران از عدالت سازمانی، خودکارآمدی شغلی آن-ها افزایش و فرسودگی شغلی کاهش یافت. با توجه به ارتباطات شناسایی‌شده، توجه مدیران و رهبران پرستاری به ارتقای سطح عدالت سازمانی، می‌تواند خودکارآمدی شغلی پرستاران را ارتقاء و فرایند فرسودگی شغلی پرستاران را آهسته‌تر کند.