1- دانشجوی دکترای سیاستگذاری سلامت، گروه مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- کارشناس مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اهواز، اهواز، ایران (نویسنده مسئول) ، Maryam.darayi1391@gmail.com
3- استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- کارشناس مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اهواز، اهواز، ایران
5- کارشناس بیمه، اداره اسناد و مدارک پزشکی سازمان تأمین اجتماعی استان آذربایجان شرقی، تبریز، ایران
چکیده: (6835 مشاهده)
مواجهه پرستاران با خشونت شغلی در بیمارستانهای آموزشی شهر اهواز
صدیقه صلواتی[1]، مریم دارایی[2]*، حامد تابش[3]، زینب ارادویی[4]، پوریا صلواتی[5]
تاریخ دریافت 23/07/1393 تاریخ پذیرش 30/09/1393
چکیده
پیشزمینه و هدف: خشونت شغلی یک مسئله مرتبط با سلامت شغلی و ایمنی است که ممکن است پرستاران در فعالیتهای روزانه خود با آن رودررو باشند. هدف این مطالعه بررسی میزان مواجهه با خشونت در پرستاران و ارتباط آن با برخی متغیرهای فردی و سازمانی است.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع تحلیلی بود که به روش مقطعی در بیمارستانهای آموزشی شهر اهواز انجام شد. نمونه برابر با 192 نفر از پرستاران بود که بهصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامه جمعآوری گردید که شامل چهار قسمت مشخصات دموگرافیک و سازمانی پرستاران، سؤالات مربوط به تجربه خشونت لفظی و فیزیکی و اقدامات مدیریت جهت کاهش خشونت علیه پرستاران بود. جهت بررسی و تحلیل دادهها از آزمون رگرسیون لجستیک و جداول آماری توصیفی و تحلیلی در نرمافزار SPSS نسخه 16 استفاده به عمل آمد.
یافتهها: به ترتیب 8/43 درصد و 74 درصد از پرستاران با خشونت فیزیکی و کلامی مواجه شدهاند. 2/31 درصد از پرستاران از وقوع انواع خشونت در شغل نگرانی بالا داشته و 6/39 درصد از پرستاران بهندرت نگران خشونت در محل کار خود بودند. 9/46 درصد از پرستاران اظهار داشتند که جهت گزارش خشونت رویه مشخصی در سازمان وجود ندارد. 2/49 درصد و 2/45 درصد از پرستارانی که قربانی خشونت فیزیکی و کلامی شده بودند از رسیدگی به مسئله خشونت ابراز نارضایتی نمودند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مواجهه با خشونت با متغیرهای سن، وضعیت تأهل، بخش محل خدمت، نوبتکاری، نوع استخدام و جنسیت بیماران دارای ارتباط معنادار آماری است.
بحث و نتیجهگیری: میزان خشونت شغلی در این مطالعه بالا بود لذا توجه ویژه به این مسئله ضروری است. جهت کاهش خطرات و تهدیدات ناشی از خشونت شغلی اتخاذ یک رویکرد پیشگیرانه، مشارکتی و رویههای مناسب گزارش و پیگیری خشونت مفید به نظر میرسد.
کلیدواژهها: خشونت فیزیکی، خشونت کلامی، بیمارستان، پرستاران
مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره دوازدهم، شماره یازدهم، پیدرپی 64، بهمن 1393، ص 1027- 1018
آدرس مکاتبه: گروه مدیریت و خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اهواز، اهواز، ایران، تلفن:09176442015
Email:Maryam.darayi1391@gmail.com
[1] دانشجوی دکترای سیاستگذاری سلامت، گروه مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
[2] کارشناس مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اهواز، اهواز، ایران (نویسنده مسئول)
[3] استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
[4] کارشناس مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اهواز، اهواز، ایران
[5] کارشناس بیمه، اداره اسناد و مدارک پزشکی سازمان تأمین اجتماعی استان آذربایجان شرقی، تبریز، ایران
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پرستاری