تاریخ دریافت 20/08/1394 تاریخ پذیرش 28/10/1394 چکیده پیش‌زمینه و هدف: پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه در مقایسه با سایر پرستاران فشار کاری و بارکاری بیشتری را تحمل می‌نمایند که این امر خود شاید بتواند از علل فرسودگی شغلی در آنان باشد. مطالعه حاضر در راستای حمایت بیشتر از این موضوع و باهدف تحلیل ارتباط بین بارکاری با ابعاد فرسودگی شغلی در بین پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه ارومیه انجام می‌پذیرد. مواد و روش کار: این تحقیق به‌صورت توصیفی-تحلیلی و به روش سرشماری در بین تمامی پرستاران بخش‌های ویژه بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام پذیرفت. تعداد 220 نفر از پرستاران وارد مطالعه گردیده و پرسشنامه‌های بارکاری ناسا تی آل ایکس و فرسودگی شغلی مازلاک در بین آن‌ها توزیع شد؛ پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها، درنهایت داده‌ها توسط آمار توصیفی و تحلیلی آنالیز گردید. یافته‌ها: از 220 پرستار مراقب‌های ویژه در حدود 82 درصد که با میانگین سنی 35 سال وارد مطالعه شدند، 7/56 درصد در حیطه خستگی عاطفی، 9/40 در حیطه احساس عدم موفقیت‌های شخصی و 6/35 درصد در حیطه مسخ شخصیت در سطح بالایی بودند. بین بارکاری و خستگی عاطفی (416/0r=) و عدم احساس موفقیت‌های شخصی (229/0r=) و مسخ شخصت (192/0r=) با p-value کم‌تر از 01/0 درصد رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشت. بحث و نتیجه‌گیری: بارکاری منجر به افزایش فرسودگی شغلی به‌ویژه خستگی عاطفی پرستاران خواهد شد. لذا پیشنهاد می‌شود بیمارستان‌ها برای کاهش فرسودگی نسبت به مدیریت و کاهش بارکاری پرستاران مبادرت ورزند.

واژه‌های کلیدی: فرسودگی، بارکاری، پرستاران، واحد مراقبت‌های ویژه

متن کامل [PDF 339 kb]   (2853 دریافت)