پیش‌زمینه و هدف: کیفیت زندگی منعکس‌کننده خواسته‌ها، امیدها و انتظارات کودکان و نوجوانان در ارتباط با حقایق کنونی و آینده زندگی آن‌هاست و افزایش و بهبود آن در فرزندان موجب سلامت روان، پیشرفت و تعالی خانواده و درنتیجه جامعه می‌شود. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان راه‌حل – محور به شیوه گروهی بر بهبود کیفیت زندگی فرزندان انجام شد. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی با گروه آزمایش و گواه با استفاده از روش پیش‌آزمون، پس‌آزمون و آزمون پیگیری است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش‌آموزان پسری است که در دبیرستان‌های متوسطه اول شهر اهواز در سال 94-93 مشغول تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل 30 دانش‌آموز می‌باشد که با استفاده از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای به‌طور تصادف در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 7 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت یک جلسه در هفته، تحت مداخله درمان راه‌حل – محور به شیوه گروهی قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس موردبررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نشان داد درمان راه‌حل – محور به شیوه گروهی، کیفیت زندگی فرزندان و مؤلفه‌های آن (عملکرد جسمانی، محدودیت ایفای نقش ناشی از وضعیت جسمانی، محدودیت ایفای نقش ناشی از مشکلات هیجانی، نشاط، سلامت عاطفی، عملکرد اجتماعی، درد و سلامت عمومی) را در مرحله پس‌آزمون و آزمون پیگیری به‌طور معنی‌داری افزایش داده است. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد درمان راه‌حل – محور به شیوه گروهی می‌تواند برای بهبود کیفیت زندگی فرزندان مورداستفاده قرار گیرد.  

واژه‌های کلیدی: درمان راه‌حل – محور، کیفیت زندگی، سلامت عمومی

متن کامل [PDF 573 kb]   (1125 دریافت)