پیش‌زمینه و هدف: افزایش کیفیت مراقبت‌های پرستاری و بهره‌وری، جذب و ابقای پرستاران به‌عنوان بزرگ‌ترین بخش از کارکنان بیمارستان‌ها از طریق بهبود کیفیت زندگی کاری آنان و شناخت عوامل مؤثر بر آن امری ضروری است. بنابراین هدف مطالعه حاضر، بررسی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی کاری پرستاران بالینی می‌باشد. مواد و روش: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-همبستگی بر روی 260 پرستار در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی کرمان از طریق نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انجام شد. جهت گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای دوقسمتی، شامل اطلاعات دموگرافیک و کیفیت زندگی کاری بروکس و اندرسون (QNWL) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و به کمک آزمون‌های آماری توصیفی (میانگین، واریانس، انحراف معیار) و استنباطی (من ویتنی یو و کروسکال والیس) مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که سطح کیفیت زندگی کاری پرستاران "متوسط" می‌باشد (78/12±35/137). همچنین بین داشتن فرزند، سابقه ترک خدمت، تحصیلات، بخش محل خدمت، ساعات اضافه‌کار پرستاران با برخی ابعاد متغیر کیفیت زندگی کاری ارتباط معنی‌دار مشاهده گردید (05/0

واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی کاری، پرستاران بالینی، پرستاران

متن کامل [PDF 488 kb]   (1659 دریافت)