پیش‌زمینه و هدف: ملاقات از بیمار یکی از راه‌های اجرای مراقبت خانواده‌محور است، ولی باوجود مطالعات فراوان هنوز توافقی در مورد شیوه‌ی اجرای ملاقات در ICU وجود ندارد و سیاست‌های متفاوتی وجود دارد. این مطالعه‌ی کیفی باهدف بررسی سیاست فعلی ملاقات در ICU بیمارستان‌های کاشانی و هاجر شهرکرد انجام گردید. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، کیفی از نوع توصیفی-اکتشافی است. مشارکت‌کنندگان 35 نفر (20 پرستار، 9 همراه بیمار و 6 بیمار بستری در بخش‌های مراقبت ویژه‌ی بیمارستان‌های آموزشی شهرکرد) در نیمه‌ی اول سال 1396 بودند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌های عمیق نیمه‌ساختاریافته جمع‌آوری و به روش تحلیل تماتیک استقرایی تحلیل گردید. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد ملاقات در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های موردبررسی به‌صورت محدود اجرا می‌گردد. مشارکت‌کنندگان به دوتم «دلایل محدودیت ملاقات» شامل ساختار فیزیکی ICU و ماهیت ویژه و خاص بیمار ICU و «شیوه‌ی فعلی ملاقات» شامل ملاقات از پشت شیشه (ملاقات محدود) و دیدار حضوری کوتاه (ملاقات منعطف) اشاره نمودند. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه برنامه‌ریزی‌های آتی برای ارتقاء شرایط موجود باید با در نظر گرفتن روش و سیاست فعلی و دیدگاه و نقطه نظرات پرستاران باشد تا بتوان برنامه‌ای عملیاتی و اثربخش را اجرا نمود می‌توان از شناختی که از شیوه فعلی ملاقات و دلایل محدودیت ملاقات به دست آمد برای حرکت به سمت ملاقات باز استفاده نمود.

واژه‌های کلیدی: بخش مراقبت ویژه، ملاقات، مطالعه‌ی توصیفی-اکتشافی، مطالعه‌ی کیفی

متن کامل [PDF 3737 kb]   (595 دریافت)