پیش‌زمینه و هدف: این پژوهش باهدف بررسی مدل مهارت‌های ارتباطی زناشویی و تعارض زناشویی به‌عنوان میانجی­های خانواده­ی اصلی و رضایت زناشویی انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه به روش هم­بستگی از نوع تحلیل رگرسیون سلسله­مراتبی هم­زمان در جامعه­ی پرستاران متأهل بیمارستان­های دولتی و خصوصی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی جندی­شاپور شهر اهواز اجرا گردید. 200 پرستار بر اساس ملاک­های ورود و خروج و به روش نمونه­گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به مقیاس‌های خانواده­ی اصلی، رضایت زناشویی، مهارت‌های ارتباطی زوجین و تعارض زناشویی پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از روش­های آماری ضریب هم­بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی هم­زمان به روش بارون و کنی و از طریق نرم­افزار آماری 22-SPSS تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج ضرایب هم­بستگی نشان داد که بین متغیرهای خانواده­ی اصلی، مهارت‌های ارتباطی و تعارض زناشویی با رضایت زناشویی روابط مثبت و منفی معناداری وجود دارد، و نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی هم­زمان نیز نشان داد که مهارت‌های ارتباطی زناشویی به­طور مثبت و معناداری و تعارض زناشویی به‌طور منفی و معناداری در رابطه­ی بین خانواده­ی اصلی و رضایت زناشویی، میانجی­گری می­کنند. بحث و نتیجه ­گیری: بر اساس یافته­ها، تجارب گذشته­ی افراد در خانواده­ی اصلی­شان، همچنان در زندگی بعدی فرد با همسرش، تأثیرگذار است و میراثی همیشگی در تجارب و الگوهای رفتاری آن‌ها بر جای می‌گذارد.

واژه‌های کلیدی: خانواده­ی اصلی، تعارض زناشویی، مهارت‌های ارتباطی زناشویی، رضایت زناشویی، پرستار

متن کامل [PDF 697 kb]   (2224 دریافت)