پیش‌زمینه و هدف: شرایط خاص دوران بازنشستگی موجب می‌شود که افراد بازنشسته تحت تأثیر ویژگی‌های فردی و اجتماعی آن را به‌عنوان یک حادثه پرتنش زندگی تجربه نمایند. یکی از چالش‌های مهم در دوره‌ی بازنشستگی بحث کیفیت زندگی می‌باشد. لذا هدف از مقاله حاضر تعیین مؤلفه‌های پیش‌بینی کننده ‌کیفیت زندگی در بین بازنشستگان مرد شهر ارومیه بود. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 140 مرد بازنشسته ساکن ارومیه به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در مطالعه حاضر پرسشنامه کیفیت زندگی لیپاد بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS v. 21 و آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی (میانگین و انحراف معیار، فراوانی و درصد، ضرایب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک‌طرفه و رگرسیون خطی چندگانه) در سطح معنی‌داری (05/0 (p≤ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس نتایج این مطالعه، میانگین و انحراف معیار کل کیفیت زندگی (27/10 ± 21/71) بود. همچنین مدل رگرسیون خطی چندگانه پس‌رو نشان داد که متغیرهای رضایت از زندگی، وضعیت تأهل، طول بازنشستگی و اختلال خواب 8/28٪ از واریانس کیفیت زندگی را پیش‌بینی کرده‌اند. علاوه بر این متغیرهای سن، مدت ازدواج، تعداد فرزند و سطح تحصیلات از مدل رگرسیون حذف شده‌اند. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و سایر مطالعات مشابه، می‌توان اظهار داشت که مؤلفه‌های منفی در کاهش کیفیت زندگی بازنشستگان باید به‌دقت شناسایی شوند و سپس سیاست‌گذاران برای بهبود کیفیت زندگی سالمندان بازنشسته برنامه‌های مناسب تدوین نمایند. شود

واژه‌های کلیدی: سالمندان، بازنشستگان، کیفیت زندگی

متن کامل [PDF 510 kb]   (514 دریافت)