پیش‌زمینه و هدف: مواجهه مکرر پرستاران با شرایط دردناک و رنج­­آور بیماران در بخش‌های مختلف می‌تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی حرفه‌ای در آنان گردد که خود می‌تواند زمینه‌ساز آسیب‌های روانی، همچون افت کیفیت مراقبت و برآیندهای مراقبت از بیماران شود. در این راستا، پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین تیپ­های شخصیتی – شغلی و کیفیت زندگی کاری پرستاران با میانجی­گری هوش اجتماعی انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه از نوع مطالعات همبستگی پیشرفته مبتنی بر روابط ساختاری و روش تحلیل داده‌ها است که با مدل‌سازی معادله ساختاری در میان 300 نفر از پرستارانی که در فاصله زمانی اردیبهشت تا آبان 1400 در 8 بیمارستان‌ خصوصی شهر مشهد مشغول به کار بودند، انجام گرفت. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­های تیپ شخصیتی مایرز- بریگز (1998)، هوش اجتماعی ترومسو سیلورا، مارتین، یوسن و داهل (2001) و کیفیت زندگی کاری قاسم‌زاده (1384) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده­ها نیز با کمک نرم­افزارهای آماری SPSS و PLS و آزمون معادلات ساختاری انجام شد. یافته­ها: نتایج تجزیه‌وتحلیل داده­ها نشان داد که بین تیپ‌های شخصیتی - شغلی با کیفیت زندگی کاری پرستاران با میانجیگری هوش اجتماعی رابطه معنی‌داری وجود دارد، و متغیر تیپ‌ با ساختار قادر است از طریق هوش اجتماعی 47 درصد از تغییرات کیفیت زندگی کاری را بیان کند که بیشترین اثر غیرمستقیم را داراست. کم­ترین میزان اثر غیرمستقیم نیز مربوط به تیپ شهودی است. نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، پیشنهاد می­شود برای بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران تیپ­های شخصیتی – شغلی و هوش اجتماعی آنان را بهبود بخشید.  

واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی، تیپ­ های شخصیتی، هوش اجتماعی

متن کامل [PDF 698 kb]   (522 دریافت)