دوره 12، شماره 3 - ( خرداد 1393 )                   جلد 12 شماره 3 صفحات 198-193 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bani S, Hasanpoor S H, jalalichaychi S, Ebrahimi H, EbrahimiMamaghani M. COMPARISON OF PHYSICAL ACTIVITY IN WOMEN WITH AND WITHOUT UTERINE LEIOMYOMA. Nursing and Midwifery Journal 2014; 12 (3) :193-198
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-1901-fa.html
بانی سهیلا، حسن‌پور شیرین، جلالی چایچی سولماز، ابراهیمی حسین، ابراهیمی ممقانی مهرانگیز. مقایسه فعالیت جسمانی در زنان مبتلا و غیرمبتلا به لیومیوم رحمی. مجله پرستاری و مامایی. 1393; 12 (3) :193-198

URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-1901-fa.html

مقایسه فعالیت جسمانی در زنان مبتلا و غیرمبتلا به لیومیوم رحمی
سهیلا بانی1 ، شیرین حسن‌پور* 1، سولماز جلالی چایچی1 ، حسین ابراهیمی1 ، مهرانگیز ابراهیمی ممقانی1
1- دانشگاه علوم پزشکی تبریز
چکیده:   (7104 مشاهده)
  مقایسه فعالیت جسمانی در زنان مبتلا و غیرمبتلا به لیومیوم رحمی   سهیلا بانی [1] ، شیرین حسن‌پور [2] * ، سولماز جلالی چایچی [3] ، حسین ابراهیمی [4] ، مهرانگیز ابراهیمی ممقانی [5]      تاریخ دریافت 10/12/1392 تاریخ پذیرش 11/02/1393   چکیده   پیش‌زمینه و هدف: لیومیوم رحمی شایع‌ترین تومور خوش خیم رحمی می‌باشد که سبب مشکلات زیادی برای زنان ازجمله خونریزی‌های رحمی می‌شود. درمان طبی این بیماری موقتی است لذا زنان ممکن است مجبور به درمان قطعی آن یعنی هیسترکتومی شوند. امروزه اثبات شده است که با تغییر سبک زندگی می‌توان از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها پیشگیری کرد. ازآنجایی‌که پژوهش‌های بسیاری به نقش ورزش در پیشگیری از اکثر بیماری‌ها تأکیددارند لذا مطالعه حاضر باهدف مقایسه فعالیت جسمانی در زنان مبتلا و غیرمبتلا به لیومیوم رحمی در زنان مراجعه‌کننده به درمانگاه‌های بیمارستان‌های آموزشی شهر تبریز صورت گرفت.   مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقایسه‌ای حجم نمونه با استفاده از مطالعه پایلوت 400 نفر محاسبه شد که با روش نمونه‌گیری آسان و در دسترس 200 نفر در گروه مبتلا و 200 نفر در گروه عدم مبتلا که ازنظر سن و پاریته همسان شده بودند قرارگرفته و پرسشنامه آماده‌شده که حاوی اطلاعات فردی-اجتماعی، ورزش و فعالیت جسمانی بود در اختیار آن‌ها قرار گرفت. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS.13 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.   یافته‌ها: بررسی حاضر نشان داد که فعالیت جسمانی (فعالیت در منزل به‌تنهایی، شنا، پیاده‌روی، دو درجا و یوگا) در 2 گروه نشان‌دهنده ارتباط معنی‌دار فعالیت جسمانی و ورزش با ابتلا به لیومیوم بود (04/0 p= ) به‌طوری‌که 3/14 درصد زنان مبتلا و 85 درصد زنان غیر مبتلا همیشه سابقه فعالیت جسمانی داشتند. با توجه به نتایج این پژوهش در خصوص ارتباط معکوس فعالیت فیزیکی با احتمال ابتلا به لیومیوم رحمی، لزوم تشویق زنان به انجام فعالیت فیزیکی و ورزش در پیشگیری از بیماری‌ها بیشتر احساس می‌شود.   بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر حاکی از فعالیت جسمانی بیشتر در افراد سالم نسبت به افراد مبتلا به میوم بود. با توجه نتایج این مطالعه، امیدواریم نظر مسئولین محترم بهداشتی به اهمیت فعالیت فیزیکی در جامعه و خصوصاً زنان جلب شده و در کنار ایجاد تسهیلات مناسب برای ارتقاء سلامتی زنان به ورزش و فعالیت فیزیکی بیشتر توجه شود.   کلیدواژه‌ها : لیومیوم رحمی، فعالیت جسمانی
واژه‌های کلیدی: لیومیوم رحمی، فعالیت جسمانی
متن کامل [PDF 123 kb]   (2660 دریافت)    
نوع مطالعه: کیفی | موضوع مقاله: مدیریت پرستاری
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پرستاری و مامایی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Nursing And Midwifery Journal

Designed & Developed by : Yektaweb