javadi M, maghsoudi Z, Rastegarmoghadam R, shahedi M, Kazeminasab M, Mezerji M. THE RELATIONSHIP BETWEEN SELF-CARE AND EMOTIONAL DISTRESS IN PATIENTS WITH TYPE 2 DIABETES REFERRED TO THE YAZD DIABETES RESEARCH CENTER IN 2018. Nursing and Midwifery Journal 2020; 17 (11) :871-877
URL:
http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-3982-fa.html
جوادی مصطفی، مقصودی زهرا، رستگار مقدم راضیه، شاهدی محمدمهدی، کاظمی نسب محمود، مزرجی ناصرمحمدقلی. بررسی ارتباط بین خودمراقبتی با پریشانی عاطفی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مرکز تحقیقات درمانی دیابت شهر یزد در سال 1397. مجله پرستاری و مامایی. 1398; 17 (11) :871-877
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-3982-fa.html
1- پرستاری مامایی
2- پرستاری مامایی ، maghsoudi.zahra89@gmail.com
3- دانشگاه یزد
4- دانشگاه علوم پزشکی همدان
چکیده: (3110 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: دیﺎﺑﺖ شایعترین ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﯿﮏ در ﺟﻬﺎن میباشد و خودمراقبتی از راهکارهای اساسی جهت کنترل بیماری محسوب میشود. مطالعات متعدد، علت عدم انجام خودمراقبتی مطلوب در بیماران دیابتی را موانع روانی میدانند و به نظر میرسد یکی از عوامل مؤثر بر آن، پریشانی عاطفی باشد. بنابراین این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین خودمراقبتی با پریشانی عاطفی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.
مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی از نوع همبستگی، تعداد 380 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو، از میان افراد مراجعهکننده به مرکز تحقیقات درمانی دیابت یزد در سال 1397 بهصورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه پریشانی عاطفی و پرسشنامه خودمراقبتی بیماران دیابتی بود. دادهها پس از جمعآوری، از طریق نرمافزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمونهای آماری توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج نشان داد که میانگین نمره خودمراقبتی بیماران 13/13 ± 65/56 و میانگین نمره پریشانی عاطفی آنان 15/15 ± 82/40 بود، بنابراین خودمراقبتی و پریشانی عاطفی اکثر بیماران در حد متوسط بود. بر اساس ضریب همبستگی پیرسون، بین نمره خودمراقبتی و پریشانی عاطفی بیماران دیابتی همبستگی منفی و معنیدار مشاهده شد (25/0- =r، 01/0 = p).
بحث و نتیجهگیری: با توجه به اینکه کاهش پریشانی عاطفی، بهعنوان یکی از عوامل تأثیرگذار بر بهبود رفتارهای خود مراقبتی بیماران میباشد، بنابراین نیاز توجه به آن در برنامههای آموزشی و مشاورهای، جهت افزایش رفتارهای خودمراقبتی بیماران و پیشگیری از عوارض دیابت احساس میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پرستاری