Zahmatkesh Rokhi N, Ebrahimzadeh Zagami S, Mazloum S R, Moradi M. THE EFFECT OF HEALTH BELIEF MODEL-BASED EDUCATION ON HIGH-RISK PHYSICAL INACTIVITY BEHAVIOR IN FEMALE STUDENTS OF MASHHAD UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES. Nurs Midwifery J. 2022; 19 (11) :846-856
URL:
http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4450-fa.html
زحمتکش رخی نسرین، ابراهیم زاده ذگمی سمیرا، مظلوم سیدرضا، مرادی مریم. تأثیر آموزش مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی بر رفتار پرخطر کمتحرکی جسمی در دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی مشهد. مجله پرستاری و مامایی. 1400; 19 (11) :856-846
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4450-fa.html
1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، ebrahimzadehzs@mums.ac.ir
3- گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
چکیده: (311 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: کم تحرّکی چهارمین عامل خطرساز منجر به مرگومیر در سراسر جهان است. بیش از 80 درصد نوجوانان و جوانان بهویژه دختران جوان در سراسر جهان از میزان فعالیت فیزیکی کافی برخوردار نیستند. مطالعهی حاضر باهدف تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی بر رفتار پرخطر کمتحرکی جسمی در دانشجویان دختر طراحی شد.
مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترلشده، 62 دانشجوی دختر دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1400-1399 به روش نمونهگیری آسان انتخاب، و بهطور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. مداخلهی آموزشی طی دو جلسهی آموزشی 60 تا 90 دقیقهای به شکل وبینار بر اساس سازههای مدل اعتقاد بهداشتی انجام گرفت. ابزار گردآوری دادهها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و یک پرسشنامهی پژوهشگرساخته مشتمل بر سازههای مدل اعتقاد بهداشتی، آگاهی و خرده مقیاس فعالیت فیزیکی و نسخهی فارسی پرسشنامهی رفتارهای پرخطر جوانان (YRBS 2019) بود که پس از انجام روایی و پایایی استفاده گردید. اطلاعات گردآوریشده با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی در نرمافزار SPSS با نسخهی 21 تجزیهوتحلیل شدند.
یافته ها: دو گروه ازنظر سنی همگن بودند. میانگین نمرات در حیطهی آگاهی، رفتار کمتحرکی جسمی و تمامی سازههای مدل اعتقاد بهداشتی، قبل از مداخله در هر دو گروه تفاوت آماری معنیداری نداشت، اما بعد از مداخله در گروه آزمون نسبت به قبل از مداخله تفاوت آماری معنیداری داشت (001/0 P<).
نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی بر کاهش رفتار پرخطر کمتحرکی جسمی مؤثر است، لذا میتوان از برنامهی آموزشی مطالعهی حاضر در راستای کاهش رفتار کمتحرکی در دانشجویان دختر بهره برد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت