1- دانشجوی کارشناسی ارشد، پرستاری سالمندی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
2- استاد پرستاری، گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات پرستاری تروما، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران (نویسنده مسئول) ، adib1344@yahoo.com
چکیده: (1422 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: افزایش امید به زندگی، پیر شدن جمعیت، و تغییر ساختار خانواده منجر به کاهش روابط بین نسلها شده و بر سلامت روان همگان و بهویژه سالمندان تأثیر گذاشته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه تعامل بین نسلی بر سلامت روانی سالمندان انجام شد.
مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 20 سالمند بالای 60 سال همراه با نوههای خود در یکی از مدارس ابتدایی دخترانه قم در یک برنامه تعامل بین نسلی در قالب یک بازی در 6 جلسه 90 دقیقهای به مدت 6 هفته شرکت کردند. دادهها قبل، بلافاصله بعد، و 4 هفته بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه سلامت عمومی کلدبرگ جمعآوریشده و با آزمونهای تی مستقل، آنالیز واریانس با اندازهگیری تکراری، t زوجی، مربع کای، و دقیق فیشر آنالیز شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد در گروه مداخله میانگین نمره سلامت روان بلافاصله بعد و یک ماه بعد از مداخله تفاوت معنیداری با ابتدای مطالعه داشت، و از نمره 67/10 ±10/21 در ابتدای مطالعه به 4/45 (15/7 بعد از مطالعه و سپس به 31/6 (10/13 یک ماه بعد از مطالعه تغییر یافت. در نمرات سلامت روان گروه کنترل در طول مطالعه تغییر معنیداری ایجاد نشد.
نتیجهگیری: برنامههای بین نسلی میتوانند بهعنوان روشی مؤثر برای تقویت سلامت روان سالمندان بکار برده شوند و باید زمینههای ارتباط بین نسلی سالمندان با نوههای خود فراهم گردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پرستاری