دوره 22، شماره 4 - ( 4-1403 )
جلد 22 شماره 4 صفحات 340-337 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amiri E, Galehdarifard A, Baghaei R, Ebrahimi H, Habibzadeh H, Habibpour Z. Revitalizing Open-Door Policies in Psychiatric Institutions: A Strategy for Preserving Patient Dignity – A Letter to the Editor-in-Chief. Nursing and Midwifery Journal 2024; 22 (4) :337-340
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-5198-fa.html
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-5198-fa.html
امیری الهام، گله داری فرد عاطفه، بقایی رحیم، ابراهیمی حسین، حبیب زاده حسین، حبیب پور زینب. احیای سیاست‌های درب باز در مؤسسات روانپزشکی رویکردی برای حفظ منزلت بیماران: یک نامه به سردبیر. مجله پرستاری و مامایی. 1403; 22 (4) :337-340
الهام امیری1 
، عاطفه گله داری فرد*2 ، رحیم بقایی3 
، حسین ابراهیمی4 ، حسین حبیب زاده5 ، زینب حبیب پور6
، عاطفه گله داری فرد*2 ، رحیم بقایی3 ، حسین ابراهیمی4 ، حسین حبیب زاده5 ، زینب حبیب پور6
1- دانشجوی دکتری تخصصی پرستاری، روانپرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
2- دانشجوی دکتری تخصصی پرستاری، داخلی جراحی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ،Atefehgalehdarifard@yahoo.com
3- استاد پرستاری، داخلی جراحی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه
4- استاد پرستاری، روانپرستاری، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
5- استاد پرستاری، داخلی جراحی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.
6- استادیار پرستاری، روانپرستاری، دانشگاه علوم پزشکی خوی، خوی، ایران
2- دانشجوی دکتری تخصصی پرستاری، داخلی جراحی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ،
3- استاد پرستاری، داخلی جراحی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه
4- استاد پرستاری، روانپرستاری، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
5- استاد پرستاری، داخلی جراحی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.
6- استادیار پرستاری، روانپرستاری، دانشگاه علوم پزشکی خوی، خوی، ایران
چکیده: (916 مشاهده)
نامه به سردبیر
منزلت یک مفهوم اساسی در حوزه اخلاق پزشکی است. اختلال در سلامتی و بیماری یکی از عوامل عمده‌ای است که منزلت افراد را به‌شدت تهدید می‌کند (1). این موضوع به دلیل آسیب‌پذیری بیماران با اختلالات روانپزشکی، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند (2).
در سیستم درمانی ایران، مراکز روانپزشکی به‌جای آنکه مراقبت و حمایت را انتقال دهند، بیماران را در معرض خطرات متعدد شامل از دست دادن شخصیت و ناتوانمندسازی قرار می‌دهند (3). بیماران بستری در مراکز روانپزشکی احساس می‌کنند کنترلی بر زندگی خود ندارند، تحت سلطه پرسنل هستند و از سوی آن‌ها نادیده گرفته می‌شوند. این احساسات مخرب احتمالاً ناشی از جدایی کارکنان از بیماران و تمرکز صرف بر اجرای امور روتین درمانی و مراقبتی است (4).
در سیستم درمانی ایران، فرهنگ غالب در حیطه ارتباط بیمار – پرستار، غلبه رابطه اقتدارگرایانه بر رابطه مشفقانه است که در آن پرسنل درمانی در موضع قدرت قرار می‌گیرند و بیمار فقط اطاعت‌کننده محض است (5). این شکل از رابطه مراقبتی بر آسیب‌پذیری بیماران افزوده و بیانگر نقض منزلت آن‌ها است. عدم مشارکت بیمار در تصمیم‌گیری‌ها، یکی دیگر از عواملی است که موجب نقض منزلت بیماران با اختلالات روانپزشکی می‌گردد. مشارکت ندادن بیمار، احساس نادیده گرفته شدن را در این بیماران بیش‌ازپیش تقویت می‌کند (6). احساس نادیده گرفته شدن در بیمار می‌تواند به‌اندازه سوءاستفاده فیزیکی یک خطر جدی باشد و تأثیر عمیقی بر سلامت و کیفیت زندگی بیمار داشته باشد (7).
یکی از مصادیق نقض منزلت بیماران روانپزشکی در سیستم سلامت کشور ایران، نقض استقلال است که بیش‌ازپیش به چشم می‌خورد. بیماران در مراکز روانپزشکی ایران، تحت مراقبت در مؤسسات با درب‌های بسته یا محدودیت دستیابی به دنیای خارج از بیمارستان قرار دارند (8). اگرچه بخش‌ها با درهای قفل‌شده، با کاهش فراوانی فرار بیماران همراه است ولی احساس زندانی بودن و در قفس بودن را به بیمار منتقل می‌کند (9). در چنین شرایطی که زندگی بیماران با روتین بیمارستان مدیریت می‌شود، استقلال بیماران به‌طور کامل بی‌معنی می‌گردد و اغلب بیماران از فرصت‌هایی برای دریافت آموزش، کار یا بهره‌مندی از مزایای خدمات عمومی یا سایر امکانات محروم می‌شوند. متأسفانه در مراکز با درب‌های بسته، هیچ‌گونه درمان توان‌بخشی برای آماده‌سازی بیماران برای بازگشت به زندگی بیرون از بیمارستان و در کنار خانواده وجود ندارد (8). این در حالی است که به‌کارگیری سیاست‌های درب باز در مؤسسات، می‌تواند در ایجاد حس استقلال و مشارکت در مراقبت در بیماران مؤثر باشد (10).
در این راستا، احیا و توسعه سیاست‌های درب‌های باز در مراکز روانپزشکی کشور، می‌تواند به توانمندسازی، ایجاد حس استقلال و حفظ منزلت بیماران کمک نماید. با توجه به اثربخش بودن رعایت منزلت بیماران روانپزشکی در افزایش کیفیت زندگی بیماران مذکور، توجه به زیرساخت‌های رعایت منزلت در بالین امری ضروری است. توجه به این مهم بایستی در دستور کار سیاست‌گذاران سلامت در سطوح مختلف در کنار افزایش نظارت بر عملکرد سازمان‌های درمانی قرار بگیرد. همچنین با توجه به نقش محوری پرستاران در رعایت منزلت بیماران، لازم است آموزش رعایت منزلت در دوره‌های آموزش دانشگاهی و دوره‌های بازآموزی بالینی موردتوجه مسئولین آموزشی بیمارستان‌ها قرار گیرد. پرستاران باید به این نکته توجه داشته باشند که حفظ منزلت بیماران روانپزشکی نیازمند یک کار خارق‌العاده نیست، بلکه گاه حضور در کنار بیمار و ارتباط همدلانه با بیمار می‌تواند در القا حس توجه و جلوگیری از حس نیست‌انگاری بسیار کمک‌کننده باشد.
منزلت یک مفهوم اساسی در حوزه اخلاق پزشکی است. اختلال در سلامتی و بیماری یکی از عوامل عمده‌ای است که منزلت افراد را به‌شدت تهدید می‌کند (1). این موضوع به دلیل آسیب‌پذیری بیماران با اختلالات روانپزشکی، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند (2).
در سیستم درمانی ایران، مراکز روانپزشکی به‌جای آنکه مراقبت و حمایت را انتقال دهند، بیماران را در معرض خطرات متعدد شامل از دست دادن شخصیت و ناتوانمندسازی قرار می‌دهند (3). بیماران بستری در مراکز روانپزشکی احساس می‌کنند کنترلی بر زندگی خود ندارند، تحت سلطه پرسنل هستند و از سوی آن‌ها نادیده گرفته می‌شوند. این احساسات مخرب احتمالاً ناشی از جدایی کارکنان از بیماران و تمرکز صرف بر اجرای امور روتین درمانی و مراقبتی است (4).
در سیستم درمانی ایران، فرهنگ غالب در حیطه ارتباط بیمار – پرستار، غلبه رابطه اقتدارگرایانه بر رابطه مشفقانه است که در آن پرسنل درمانی در موضع قدرت قرار می‌گیرند و بیمار فقط اطاعت‌کننده محض است (5). این شکل از رابطه مراقبتی بر آسیب‌پذیری بیماران افزوده و بیانگر نقض منزلت آن‌ها است. عدم مشارکت بیمار در تصمیم‌گیری‌ها، یکی دیگر از عواملی است که موجب نقض منزلت بیماران با اختلالات روانپزشکی می‌گردد. مشارکت ندادن بیمار، احساس نادیده گرفته شدن را در این بیماران بیش‌ازپیش تقویت می‌کند (6). احساس نادیده گرفته شدن در بیمار می‌تواند به‌اندازه سوءاستفاده فیزیکی یک خطر جدی باشد و تأثیر عمیقی بر سلامت و کیفیت زندگی بیمار داشته باشد (7).
یکی از مصادیق نقض منزلت بیماران روانپزشکی در سیستم سلامت کشور ایران، نقض استقلال است که بیش‌ازپیش به چشم می‌خورد. بیماران در مراکز روانپزشکی ایران، تحت مراقبت در مؤسسات با درب‌های بسته یا محدودیت دستیابی به دنیای خارج از بیمارستان قرار دارند (8). اگرچه بخش‌ها با درهای قفل‌شده، با کاهش فراوانی فرار بیماران همراه است ولی احساس زندانی بودن و در قفس بودن را به بیمار منتقل می‌کند (9). در چنین شرایطی که زندگی بیماران با روتین بیمارستان مدیریت می‌شود، استقلال بیماران به‌طور کامل بی‌معنی می‌گردد و اغلب بیماران از فرصت‌هایی برای دریافت آموزش، کار یا بهره‌مندی از مزایای خدمات عمومی یا سایر امکانات محروم می‌شوند. متأسفانه در مراکز با درب‌های بسته، هیچ‌گونه درمان توان‌بخشی برای آماده‌سازی بیماران برای بازگشت به زندگی بیرون از بیمارستان و در کنار خانواده وجود ندارد (8). این در حالی است که به‌کارگیری سیاست‌های درب باز در مؤسسات، می‌تواند در ایجاد حس استقلال و مشارکت در مراقبت در بیماران مؤثر باشد (10).
در این راستا، احیا و توسعه سیاست‌های درب‌های باز در مراکز روانپزشکی کشور، می‌تواند به توانمندسازی، ایجاد حس استقلال و حفظ منزلت بیماران کمک نماید. با توجه به اثربخش بودن رعایت منزلت بیماران روانپزشکی در افزایش کیفیت زندگی بیماران مذکور، توجه به زیرساخت‌های رعایت منزلت در بالین امری ضروری است. توجه به این مهم بایستی در دستور کار سیاست‌گذاران سلامت در سطوح مختلف در کنار افزایش نظارت بر عملکرد سازمان‌های درمانی قرار بگیرد. همچنین با توجه به نقش محوری پرستاران در رعایت منزلت بیماران، لازم است آموزش رعایت منزلت در دوره‌های آموزش دانشگاهی و دوره‌های بازآموزی بالینی موردتوجه مسئولین آموزشی بیمارستان‌ها قرار گیرد. پرستاران باید به این نکته توجه داشته باشند که حفظ منزلت بیماران روانپزشکی نیازمند یک کار خارق‌العاده نیست، بلکه گاه حضور در کنار بیمار و ارتباط همدلانه با بیمار می‌تواند در القا حس توجه و جلوگیری از حس نیست‌انگاری بسیار کمک‌کننده باشد.
واژه‌های کلیدی: منزلت، مراکز روانپزشکی، سیاست‌های درب باز، سیاست‌های درب بسته، اختلالات روانپزشکی، بیمار
نوع مطالعه: نامه به سردبیر |
موضوع مقاله:
روانپزشکی- روان شناسی
فهرست منابع
1. Tehranineshat B, Rakhshan M, Torabizadeh C, Fararouei M. Patient Dignity in Iranian Clinical Care Settings as Perceived by Physicians, Caregivers, and Patients. J Multidiscip Healthc 2020;13:923-33. [PMID: 32982269] [DOI:10.2147/JMDH.S258962] [PMCID: PMC7502381]
2. Hamann J, Holzhüter F, Blakaj S, Becher S, Haller B, Landgrebe M, Schmauß M, Heres S. Implementing shared decision-making on acute psychiatric wards: a cluster-randomized trial with inpatients suffering from schizophrenia (SDM-PLUS). Epidemiol Psychiatr Sci 2020;29:e137. [PMID: 32539907] [DOI:10.1017/S2045796020000505] [PMCID: PMC7303792]
3. Akther SF, Molyneaux E, Stuart R, Johnson S, Simpson A, Oram S. Patients' experiences of assessment and detention under mental health legislation: systematic review and qualitative meta-synthesis. BJPsych Open 2019;5(3):e37. [PMID: 31530313] [DOI:10.1192/bjo.2019.19] [PMCID: PMC6520528]
4. Pourgholam N, Shoghi M, Borimnejad L. Patients' Lived Experiences of the Paternalistic Care Behavior: A Qualitative study. J Caring Sci. 2022 Feb 15;11(3):163-71. [PMID: 36247035] [DOI:10.34172/jcs.2022.10] [PMCID: PMC9526793]
5. Asemani O. A review of the models of physician-patient relationship and its challenges. Iran J Med Ethics History Med 2012;5(4):36-50. [URL:]
6. Nouri A, Esmaeili R, Torab TA, Pourhossainagholi MA. Dignity in older people: A systematic review of studies. Pharmacophore 2017;8(6):e1173433. [URL:]
7. Naderi Z, Gholamzadeh S, Zarshenas L, Ebadi A. Hospitalized elder abuse in Iran: a qualitative study. BMC Geriatr 2019;19(1):307. [PMID: 31718591] [DOI:10.1186/s12877-019-1331-8] [PMCID: PMC6852990]
8. Tamizi Z, Fallahi-Khoshknab M, Dalvandi A, Mohammadi-Shahboulaghi F, Mohammadi E, Bakhshi E. Caregiving burden in family caregivers of patients with schizophrenia: A qualitative study. J Educ Health Promot 2020;9:12. [PMID: 32154307] [DOI:10.4103/jehp.jehp_356_19] [PMCID: PMC7034163]
9. Muir-Cochrane E, van der Merwe M, Nijman H, Haglund K, Simpson A, Bowers L. Investigation into the acceptability of door locking to staff, patients, and visitors on acute psychiatric wards. Int J Ment Health Nurs 2012;21(1):41-9. [PMID: 21740492] [DOI:10.1111/j.1447-0349.2011.00758.x]
10. Missouridou E, Xiarhou P, Fradelos EC, Mangoulia P, Kasidi K, Kritsiotakis M, Stefanou E, Liapis C, Dimitriadis A, Segredou E, Dafogianni C, Evagelou E. Nurses' Experiences of Psychiatric Care in Acute Care Units with an Open Door Policy. Adv Exp Med Biol 2021;1337:127-35. [PMID: 34972899] [DOI:10.1007/978-3-030-78771-4_15]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
اطلاعات تماس
آدرس مکاتبه: آذربایجان غربی، ارومیه، بلوار رسالت، خیابان جهاد، کوی اورژانس، معاونت تحقیقات و فناوری
صندوق پستی : ۱۱۳۸
کد پستی : ۵۷۱۴۷۸۳۷۳۴
تلفن : 31937415-۰۴۴
فاکس : 32233009-۰۴۴
پست الکترونیک :
unmf
umsu.ac.ir , j.nur.midgmail.com
