دوره 10، شماره 3 - ( مرداد و شهریور 1391 )                   جلد 10 شماره 3 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sohrabi M, Ivan bagha R, Shirinkam R. THE EFFECTIVENESS OF PHYSICAL THERAPY TECHNIQUES IN THE SECOND STAGE OF LABOR ON PERINEAL TRAUMA IN NULLIPAROUS WOMEN REFERRING TO THE TEACHING HOSPITALOF EMAM KHOMEINI – KHALKHAL. Nursing and Midwifery Journal 2012; 10 (3)
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-946-fa.html
سهرابی معصومه، ایوان بقا ریحانه، شیرینکام رقیه. تأثیر روش‌های فیزیوتراپیک پرینه در مرحله دوم زایمان پرآسیب پرینه در زنان اول زای مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی خلخال. مجله پرستاری و مامایی. 1391; 10 (3)

URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-946-fa.html


چکیده:   (15025 مشاهده)
  تأثیر روش‌های فیزیوتراپیک پرینه در مرحله دوم زایمان پرآسیب پرینه در زنان اول زای مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی خلخال     معصومه سهرابی [1] ، ریحانه ایوان بقا [2] * ، دکتر رقیه شیرینکام [3]     تاریخ دریافت: 29/11/1390 تاریخ پذیرش: 17/02/1391     چکیده   پیش زمینه و هدف: آسیب پرینه به طور شایع به هنگام زایمان اتفاق می‌افتد و می‌تواند باعث عوارض کوتاه مدت و بلند مدت بعد زایمانی شود هدف این مطالعه بررسی تأثیر روش‌های فیزیوتراپیک پرینه در مرحله دوم زایمان بر میزان و درجه پارگی‌های ناحیه پرینه و میزان نیاز به ترمیم پارگی‌ها در زنان اول زا می‌باشد.   مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است. در این مطالعه 12 0 زن اول زا یی که تمایل به شرکت در پژوهش و شرایط انجام زایمان طبیعی را داشتند، به صورت تصادفی در مرحله دوم زایمان در سه گروه 40 نفره روش‌های فیزیوتراپیک (کمپرس گرم، ماساژ پرینه) و گروه کنترل قرار گرفتند. د ر گروه کنترل، برای اداره پرینه از طریق مانور ریتگن انجام می‌شد که روش شایع اداره پرینه در مرحله دوم زایمان می باشد. بعد از اعمال مداخله، داده‌های بدست آمده از مطالعه به وسیله روش‌های آماری توصیفی، رابطه مجذور کای، تفاوت میانگین ANOVA و آزمون ناپارامتری کروسکال والیس و با استفاده از نسخه 15 نرم افزار SPSS مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت ( p کم‌تر از 05/0 معنی‌دار تلقی گردید) .   یافته‌ها: تفاوت آماری معنی‌داری در میزان پرینه سالم، پارگی‌های درجه یک و درجه دو (513 / 0= P ) و همچنین پارگی‌های قدامی پرینه (134/ 0= P ) و نیاز به ترمیم پارگی‌ها (775/ 0= P ) در گروه‌های فیزیوتراپیک در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.   بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته‌ها، روش‌های فیزیوتراپیک پرینه در زنان اول زا در مرحله دوم زایمان احتمالاً تأثیری بر میزان سلامت پرینه ندارد.   کلید واژه‌ها: روش‌های فیزیوتراپیک،آسیب پرینه، زنان اول زا، مرحله دوم زایمان     دو ماهنامه دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره دهم، شماره سوم، پی در پی 38، مرداد و شهریور 1391، ص 402-396     آدرس مکاتبه: خلخال، خیابان شهید اشرفی اصفهانی، دانشکده پرستاری و مامایی، تلفن: 4234041-0452   Email: r.ivanbagha@arums.ac.ir   [1] مربی، کارشناسی ارشد مامایی، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال   [2] مربی ، کارشناسی ارشد مامایی، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل (نویسنده مسئول)   [3] متخصص زنان و زایمان، مرکز آموزشی درمانی امام خمینی خلخال
متن کامل [PDF 190 kb]   (2879 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: پرستاری

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پرستاری و مامایی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Nursing And Midwifery Journal

Designed & Developed by : Yektaweb