دوره 20، شماره 9 - ( آذر 1401 )
جلد 20 شماره 9 صفحات 754-741 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی کارشناسی ارشد روان پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران
2- استادیار پرستاری، مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، Yasermoradi1045@yahoo.com
3- مربی پرستاری، مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران
4- استادیار آمار زیستی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
2- استادیار پرستاری، مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، Yasermoradi1045@yahoo.com
3- مربی پرستاری، مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران
4- استادیار آمار زیستی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده: (575 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: خشونت محل کار یکی از انواع خطرات شغلی است که به‌طور فزاینده‌ای در سراسر جهان در حال رشد میباشد. شیفتهای طولانی، استرسهای شدید، محیطهای منزوی و کنترل نشده، تماس مستقیم با مددجویان مضطرب و ماهیت کاری، تماماً پرسنل فوریتهای پزشکی را در معرض خطر رویارویی با انواع خشونتهای محل کار قرار می‌دهد. این مطالعه باهدف تعیین شیوع خشونت محیط کار، نحوه مواجهه و پیامدهای آن در کارکنان فوریتهای پزشکی استان آذربایجان غربی انجام شد.
مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1401 در استان آذربایجان غربی انجام شد. تعداد 400 نفر از کارکنان عملیاتی فوریتهای پزشکی به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. در این پژوهش به‌منظور جمع‌آوری دادهها از پرسشنامه استاندارد خشونت محل کار در بخش بهداشت به‌صورت الکترونیکی استفاده شد. دادهها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. برای توصیف دادهها از آمار توصیفی مثل فراوانی مطلق، میانگین، انحراف معیار و میانگین درصدی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که 61درصد کارکنان فوریتهای پزشکی در یک سال گذشته خشونت محل کار را تجربه کردهاند که 3/54درصد خشونت کلامی،3/19درصد خشونت فیزیکی، 18درصد خشونت قومیتی و 10درصد خشونت جنسی بوده است. کارکنان فوریتهای پزشکی در پاسخ به تمامی انواع خشونتهای محل کار تجربه‌شده، غالباً مهاجم را به آرامش دعوت کرده و ازنظر آنان علت عدم گزارش، بی‌فایده بودن گزارشدهی مشخص شد. همچنین اکثراً از نحوه رسیدگی به حوادث گزارش شده بسیار ناراضی بودند.
بحث و نتیجه‌گیری: کارکنان عملیاتی فوریتهای پزشکی در معرض خشونت بالایی قرار دارند. لذا ضروری است زمینههای لازم برای کاهش و پیشگیری از خشونت محل کار و افزایش امنیت در این کارکنان از قبیل آموزش عموم مردم با حرفه فوریتهای پزشکی و شرایط کاری پرتنش، تدوین سیستم گزارشدهی حوادث خشونت و رسیدگی به آن و تبیین سیستمهای حمایتی از آسیب دیدهگان فراهم گردد.
مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1401 در استان آذربایجان غربی انجام شد. تعداد 400 نفر از کارکنان عملیاتی فوریتهای پزشکی به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. در این پژوهش به‌منظور جمع‌آوری دادهها از پرسشنامه استاندارد خشونت محل کار در بخش بهداشت به‌صورت الکترونیکی استفاده شد. دادهها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. برای توصیف دادهها از آمار توصیفی مثل فراوانی مطلق، میانگین، انحراف معیار و میانگین درصدی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که 61درصد کارکنان فوریتهای پزشکی در یک سال گذشته خشونت محل کار را تجربه کردهاند که 3/54درصد خشونت کلامی،3/19درصد خشونت فیزیکی، 18درصد خشونت قومیتی و 10درصد خشونت جنسی بوده است. کارکنان فوریتهای پزشکی در پاسخ به تمامی انواع خشونتهای محل کار تجربه‌شده، غالباً مهاجم را به آرامش دعوت کرده و ازنظر آنان علت عدم گزارش، بی‌فایده بودن گزارشدهی مشخص شد. همچنین اکثراً از نحوه رسیدگی به حوادث گزارش شده بسیار ناراضی بودند.
بحث و نتیجه‌گیری: کارکنان عملیاتی فوریتهای پزشکی در معرض خشونت بالایی قرار دارند. لذا ضروری است زمینههای لازم برای کاهش و پیشگیری از خشونت محل کار و افزایش امنیت در این کارکنان از قبیل آموزش عموم مردم با حرفه فوریتهای پزشکی و شرایط کاری پرتنش، تدوین سیستم گزارشدهی حوادث خشونت و رسیدگی به آن و تبیین سیستمهای حمایتی از آسیب دیدهگان فراهم گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |