دوره 20، شماره 11 - ( 10-1401 )
جلد 20 شماره 11 صفحات 953-939 |
برگشت به فهرست نسخه ها
کوثر خانقایی1 
، پروین عباسی2 ، علی‌اکبر ویسی رایگانی*3 ، علیرضا عبدی4 ، نادر سالاری5 ، محمدمهدی محمدی6
، پروین عباسی2 ، علی‌اکبر ویسی رایگانی*3 ، علیرضا عبدی4 ، نادر سالاری5 ، محمدمهدی محمدی6
1- کارشناسی ارشد پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
2- دانشیار پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
3- استادیار پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران (نویسنده مسئول) ،vaisi20.a@gmail.com
4- دانشیار آموزش پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
5- دانشیار آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
6- استادیار پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
2- دانشیار پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
3- استادیار پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران (نویسنده مسئول) ،
4- دانشیار آموزش پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
5- دانشیار آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
6- استادیار پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
چکیده: (3763 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: فرسودگی شغلی نوعی واکنش تأخیری به عوامل مزمن تنش‌زای محل کار است که اثرات سوء متعددی بر پرستار و سازمانی که وی در آن مشغول به کار است، دارد. هدف از انجام این مطالعه پیشبینی فرسودگی شغلی بر اساس رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت در پرستاران است.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع تحلیلی مقطعی بود که به روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای بر روی 250 پرستار شاغل در بیمارستانهای آموزشی شهر کرمانشاه انجام شد. در این راستا، ابتدا پرسش‌نامه فرسودگی شغلی مازلاک توسط تمام افراد موردمطالعه پژوهش تکمیل گردید و سپس افرادی که دارای فرسودگی شغلی بالا بودند، وارد مرحله دوم پژوهش شدند. در این مرحله، پرسشنامههای رضایت شغلی بری فیلد، صفات پنج‌گانه شخصیت نئو، هوش هیجانی شرینگ و تعهد شغلی بلاو توسط آنان تکمیل گردید. درنهایت، اطلاعات تکمیل‌شده وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 23 شد و مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که 84% از پرستاران دچار فرسودگی شغلی بودند و میزان رضایت شغلی، هوش هیجانی، تعهد سازمانی و نمرات صفات پنج‌گانه شخصیتی در پرستاران موردمطالعه بالاتر از حد متوسط بود. هیچ‌یک از متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت قادر به پیشبینی فرسودگی شغلی نبودند و فرسودگی شغلی در پرستاران با سابقه کمتر از 5 سال بیشتر از سایر گروهها بود. همچنین، تعهد شغلی با سن و سابقه کاری ارتباط معناداری داشت. ازنظر صفات پنج‌گانه شخصیت و در هر 5 مقوله، بیشتر افراد در گروه افراد میانه بودند. بیشترین فرسودگی شغلی در افراد مؤنث و متأهل و در پرستاران با درآمد پایین بود
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هیچ‌یک از متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت قادر به پیشبینی فرسودگی شغلی نبودند و ارتباط معنی‌داری بین این متغیرها و فرسودگی شغلی کشف نشد. نتایج این مطالعه، مدیران و مسئولین نظام پرستاری را یاری می‌کند تا در برنامه‌ریزی‌های مدیریتی سازمان بهداشتی، در راستای کاهش فرسودگی شغلی، عدم ارتباط یافت شده در این مطالعه را مدنظر قرار داده و بدین ترتیب از اتلاف منابع مالی و زمانی موجود در راستای کاهش فرسودگی شغلی در مسیری غلط پیشگیری شود.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع تحلیلی مقطعی بود که به روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای بر روی 250 پرستار شاغل در بیمارستانهای آموزشی شهر کرمانشاه انجام شد. در این راستا، ابتدا پرسش‌نامه فرسودگی شغلی مازلاک توسط تمام افراد موردمطالعه پژوهش تکمیل گردید و سپس افرادی که دارای فرسودگی شغلی بالا بودند، وارد مرحله دوم پژوهش شدند. در این مرحله، پرسشنامههای رضایت شغلی بری فیلد، صفات پنج‌گانه شخصیت نئو، هوش هیجانی شرینگ و تعهد شغلی بلاو توسط آنان تکمیل گردید. درنهایت، اطلاعات تکمیل‌شده وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 23 شد و مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که 84% از پرستاران دچار فرسودگی شغلی بودند و میزان رضایت شغلی، هوش هیجانی، تعهد سازمانی و نمرات صفات پنج‌گانه شخصیتی در پرستاران موردمطالعه بالاتر از حد متوسط بود. هیچ‌یک از متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت قادر به پیشبینی فرسودگی شغلی نبودند و فرسودگی شغلی در پرستاران با سابقه کمتر از 5 سال بیشتر از سایر گروهها بود. همچنین، تعهد شغلی با سن و سابقه کاری ارتباط معناداری داشت. ازنظر صفات پنج‌گانه شخصیت و در هر 5 مقوله، بیشتر افراد در گروه افراد میانه بودند. بیشترین فرسودگی شغلی در افراد مؤنث و متأهل و در پرستاران با درآمد پایین بود
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هیچ‌یک از متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت قادر به پیشبینی فرسودگی شغلی نبودند و ارتباط معنی‌داری بین این متغیرها و فرسودگی شغلی کشف نشد. نتایج این مطالعه، مدیران و مسئولین نظام پرستاری را یاری می‌کند تا در برنامه‌ریزی‌های مدیریتی سازمان بهداشتی، در راستای کاهش فرسودگی شغلی، عدم ارتباط یافت شده در این مطالعه را مدنظر قرار داده و بدین ترتیب از اتلاف منابع مالی و زمانی موجود در راستای کاهش فرسودگی شغلی در مسیری غلط پیشگیری شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |