---

پیش‌زمینه و هدف: ارتباطات مؤثر بین پرستار و بیمار ، می‌تواند یک رابطه مثبت در طول فرآیند مراقبت باشد. عوامل زیادی بر ارتباطات پرستار بیمار  تأثیر دارند و بعضی از آن‌ها مانع ارتباط مؤثر با بیمار می‌شوند که شناسایی این موانع کمک می‌کنند تا دانشجویان پرستاری از عوامل بازدارنده ارتباط با بیمار آگاه شوند. لذا هدف از این مطالعه بررسی موانع برقراری ارتباط پرستار و بیمار از دیدگاه دانشجویان پرستاری است. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع  توصیفی-مقطعی می‌باشد. حجم نمونه شامل: ۱۳۶ نفراز دانشجویان پرستاری در عرصه دانشکده پرستاری و مامائی ارومیه می‌باشند که به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه دوقسمتی موانع برقراری ارتباط مؤثر پرستار- بیمار می‌باشد که در بخش اول مشخصات جمعیت شناختی  و قسمت دوم مربوط به دیدگاه دانشجویان پرستاری در خصوص  موانع برقراری ارتباط مؤثر بین پرستار- بیمار در چهار حیطه (۱- عوامل فردی و اجتماعی  ۲- ویژگی‌های شغلی  ۳- شرایط بالینی بیمار ۴- عوامل محیط )می‌باشد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیشترین نمره کسب‌شده با میانگین ۱/۱±۶۲/۳ مربوط به حیطه ویژگی‌های شغلی و کم‌ترین نمره کسب‌شده با میانگین ۱/۱±۲۱/۳ مربوط به حیطه ویژگی‌های فردی – اجتماعی بود میانگین نمره کلی کسب‌شده جهت وجود موانع  ۱/۱±۳۵/۳ بود که نشان می‌دهد نمره به‌دست آمده متوسط به بالا ( متوسط ۵/۲) بوده و از دیدگاه دانشجویان موانع ارتباط بین پرستار و بیمار زیاد است. نتیجه‌گیری: در این مطالعه عوامل شغلی مهم‌ترین مانع بازدارنده برقراری ارتباط مؤثر، بود. مدیران سیستمهای آموزشی بایستی تلاش خود را در جهت تعدیل اثر این عوامل به‌منظور بهبود این ارتباط و درنهایت ارتقاء کیفیت آموزش بالینی دانشجویان، متمرکز نمایند.