koohi garebag M, radfar M, Alilu L, Soltani Z, Khalkhali H. COMPARISON OF THE QUALITY OF LIFE IN PATIENTS WITH MAJOR DEPRESSION AND SCHIZOPHRENIA IN THE PARTIAL RECOVERY PHASE. Nursing and Midwifery Journal 2022; 19 (11) :878-887
URL:
http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4247-fa.html
کوهی قره باغ مهسا، رادفر مولود، آلیلو لیلا، سلطانی زینب، خلخالی حمیدرضا. مقایسهی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی و اسکیزوفرنی در مرحله بهبودی نسبی. مجله پرستاری و مامایی. 1400; 19 (11) :878-887
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4247-fa.html
1- کارشناس ارشد پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
2- دانشیار پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، mradfar1343@gmail.com
3- دانشیار پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
4- استاد آمار زیستی و حیاتی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده: (2513 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: اسکیزوفرنی و افسردگی اساسی جزء اختلالات شدید و مزمن روانپزشکی هستند که بر مهمترین قلمرو زندگی فرد یعنی کیفیت زندگی تأثیر میگذارند. در بیماران با اختلال روانپزشکی مزمن، کیفیت زندگی بسیار مهم بوده و حتی بعد از بهبودی نسبی همچنان پایین هست. امروزه کیفیت زندگی بهمثابه یکی از پیامدهای مهم درمان بیماریها، موردتوجه قرار گرفته است؛ چراکه کیفیت زندگی از معیارهای مهم تعیینکننده اثرات بیماری و درمان آن بر فرد است و میتواند راهنمای مفیدی برای ارتقای کیفیت مراقبت باشد. ازاینرو ارزیابی کیفیت زندگی در مراقبت از بیمار و تحقیقات بالینی حائز اهمیت است. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه کیفیت زندگی بین بیماران مبتلا به افسردگی اساسی و اسکیزوفرنی هست.
مواد و روش کار: این پژوهش از نوع مقطعی-تحلیلی بوده که در سال 1400 در مرکز آموزشی و درمانی روانپزشکی رازی ارومیه انجام گردید. تعداد 100 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی و اسکیزوفرنی با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شد. برای سنجش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی از پرسشنامه MC GILL و برای سنجش کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنی از پرسشنامه SQLS ویلکسن استفاده شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.
یافتهها: متوسط سنی بیماران مبتلا به افسردگی 257/7±28/34 و متوسط سنی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی 225/9±80/36 بود. میانگین کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی 75/14±62/45 و در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی 369/10±56/73 بود. مقایسه کیفیت کلی زندگی در بیماران افسرده اساسی و بیماران اسکیزوفرنی نشان داد که کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی در وضعیت نامطلوبتری قرار دارد (05/0>p). بهطورکلی میتوان اذعان داشت که کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی با توجه به نوع، شدت بیماری، جنسیت، سن، حمایت اجتماعی میتواند متفاوت باشد.
نتیجهگیری: اختلال افسردگی اساسی و اسکیزوفرنی بر جنبههای عمدهای از کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. میزان تأثیرگذاری این دو بیماری بر کیفیت زندگی بیماران متفاوت است؛ بهطوریکه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بیش از بیماران افسرده اساسی تحت تأثیر بیماری قرار میگیرد. توجه به کیفیت زندگی این بیماران میتواند عامل مهمی در بهبودی نسبی آنها باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پرستاری