دوره 20، شماره 1 - ( فروردین 1401 )                   جلد 20 شماره 1 صفحات 30-17 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alizadeh S, Taklavi S, Mahmoud Alilou M. THE EFFECTIVENESS OF EXISTENTIAL THERAPY ON INTOLERANCE OF UNCERTAINTY, ACCEPTING DEATH, AND FEELING EMPTY IN RECOVERED COVID-19 PATIENTS IN URMIA CITY. Nursing and Midwifery Journal 2022; 20 (1) :17-30
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4557-fa.html
علی زاده سارا، تکلوی سمیه، محمود علیلو مجید. اثربخشی روان‌درمانی وجودی بر عدم تحمل بلاتکلیفی، پذیرش مرگ و احساس پوچی در بیماران بهبودیافته کووید ۱۹ شهرستان ارومیه. مجله پرستاری و مامایی. 1401; 20 (1) :17-30

URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4557-fa.html

اثربخشی روان‌درمانی وجودی بر عدم تحمل بلاتکلیفی، پذیرش مرگ و احساس پوچی در بیماران بهبودیافته کووید ۱۹ شهرستان ارومیه
سارا علی زاده1 ، سمیه تکلوی* 2، مجید محمود علیلو3
1- دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی، گروه روان شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
2- استادیار، گروه روان شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران (نویسنده مسئول) ، s.taklavi@iauardabil.ac.ir
3- استاد، گروه روان شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
چکیده:   (2188 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: بیماری کووید 19 بحرانی جهانی بوده که به دلیل ایجاد ناراحتی روان‌شناختی، به بروز عوارض گوناگون از قبیل عدم احساس امنیت شخصی، اختلال در روابط اجتماعی و احساس امنیت مالی منجر شده است. این مطالعه باهدف اثربخشی روان‌درمانی وجودی بر عدم تحمل بلاتکلیفی، پذیرش مرگ و احساس پوچی در بیماران بهبودیافته کووید 19 انجام پذیرفت. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل تمامی بیماران بهبودیافته‌ی کووید ­19 شهر ارومیه در سال 1399 بود. حجم نمونه آماری، 30 نفر (15 نفر گروه آزمایشی و 15 نفر گروه کنترل) از جامعه آماری مذکور بود که به شیوه نمونه‌گیری در دسترس گزینش و به شیوه تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای‌دهی شدند. برای گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای جلسات روان‌درمانی وجودی به‌صورت برخط انجام شد و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های عدم تحمل بلاتکلیفی (فریستون،1994) و نگرش زندگی (ری کر، 1992) و جهت تجزیه‌وتحلیل آماری داده‌های بدست آمده، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: میانگین نمره عدم تحمل بلاتکلیفی، پذیرش مرگ و احساس پوچی به ترتیب در مرحله قبل از مداخله در گروه کنترل 15/5±47/75، 12/2±27/3 و 90/3±93/18 و در گروه آزمایش 41/5±13/73، 68/1±13/3 و 31/2±73/18 بود. پس از مداخله میانگین نمره عدم تحمل بلاتکلیفی، پذیرش مرگ و احساس پوچی به ترتیب در گروه کنترل 91/6±73/74، 36/2±47/4 و 94/3±07/18 و در گروه آزمایش 55/5±93/54، 36/2±47/9 و 93/2±82/10 بود که نسبت به قبل از مداخله میانگین عدم تحمل بلاتکلیفی و احساس پوچی در گروه آزمایش، پس از مداخله روان‌درمانی وجودی در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معناداری کاهش (01/0P
واژه‌های کلیدی: عدم تحمل بلاتکلیفی، پذیرش مرگ، احساس پوچی، روان‌درمانی وجودی، بیماران بهبودیافته کووید 19
متن کامل [PDF 539 kb]   (665 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانپزشکی- روان شناسی
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پرستاری و مامایی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Nursing And Midwifery Journal

Designed & Developed by : Yektaweb