Taheri Namaghi M, Jahangiri K, Riahi L, Gharebagh M J. CLINICAL RISK ASSESING AND MANAGEMENT IN MEDICATION PROCESS OF CCU BY HFMEA. Nursing and Midwifery Journal 2019; 17 (7) :546-562
URL:
http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-3724-fa.html
طاهری نامقی محمد، جهانگیری کتایون، ریاحی لیلا، جباری قره باغ موسی. ارزیابی و مدیریت ریسک بالینی در فرآیند دارودهی بیماران بخش CCU به روش HFMEA. مجله پرستاری و مامایی. 1398; 17 (7) :546-562
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-3724-fa.html
1- دانشجوی دکترای مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده علوم و فناوری های پزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه سلامت در بلایا و فوریت ها، دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران (نویسنده مسئول) ، k.jahangiri@sbmu.ac.ir
3- دانشیار، گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده علوم و فناوریهای پزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4- دانشیار، گروه ایمنی صنعتی، دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (2856 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: امروزه خطاهای دارویی بهعنوان شایعترین خطای پزشکی چالشی مهم برای نظامهای سلامت و تهدیدی برای ایمنی بیمار محسوب میشود، این پژوهش باهدف ارزیابی و مدیریت ریسک بالینی در فرآیند دارو دهی بیماران بستری در بخش CCU بیمارستانهای آموزشی شهر مشهد با استفاده از فن HFMEA در سال 1396 انجام شد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع ترکیبی (کیفی-کمی و توصیفی-مقطعی) میباشد که طی آن دادهها از طریق مشاهده مستقیم، بررسی اسناد و فن FGD به روش نمونهگیری مبتنی بر هدف، گردآوری و مطابق دستورالعمل HFMEA نسبت به تحلیل ریسک، علل ریشهای خطاها و ارائه اقدامات اصلاحی اقدام گردید. برای تعیین فرآیند اولویتدار از روش AHP فازی، برای طبقهبندی علل خطاها از مدل Eindhoven و تعیین اقدامات اصلاحی از روش تولید ایده (Idea Generation) استفاده شد. در پایان اثربخشی فرآیند مدیریت ریسک مورد ارزیابی قرار گرفت. دادهها با استفاده از نرمافزار Excel به روشهای آمار توصیفی تحلیل گردید. یافتهها: درمجموع 50 حالت خطای بالقوه در فرآیند 5 مرحلهای دارو دهی شناسایی که 15 حالت آن بهعنوان خطاهای غیرقابلقبول مشخص گردید، بهطوریکه از مجموع علل ریشهای شناساییشده،62.7 درصد بهعنوان خطاهای نهفته و 37.3 درصد بهعنوان خطاهای آشکار طبقهبندی شد. در ارزیابی مجدد سطح ریسک، نسبت ریسکهای غیرقابلقبول با لحاظ اقدامات اصلاحی، از 56.9 به 21.6 درصد کاهش مییابد. نتیجهگیری: خطاهای دارویی ممکن است بهجای درمان، آسیب جانی و افزایش هزینهها را به دنبال داشته باشد. فن HFMEA با رویکرد پیشگیرانه، ضمن تمرکز بر خطاهای سیستمی و نقاط ضعف فرآیندی و سازمانی، میتواند در جهت رفع علل ریشهای خطاها، بخصوص در بخش حساس CCU نقش اثربخشی ایفا نماید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مدیریت پرستاری