ebrahimi S, hemmati maslakpak M, mahmoudfakhe H. THE EFFECT OF POSITIVE THINKING SKILLS TRAINING ON SELF-EFFICACY AND CLINICAL TESTS OF PATIENTS WITH TYPE 2 DIABETES REFERRING TO IMAM KHOMEINI HOSPITAL OF MAHABAD, IRAN IN 2019-2020. Nursing and Midwifery Journal 2021; 18 (12) :942-955
URL:
http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4177-fa.html
ابراهیمی سیران، همتی مسلک پاک معصومه، محمودفخه هیمن. بررسی تأثیر آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعهکننده به کلینیک دیابت بیمارستان امام خمینی مهاباد در سال 99-1398. مجله پرستاری و مامایی. 1399; 18 (12) :942-955
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4177-fa.html
1- دانشجوی کارشناسی ارشد، پرستاری مراقبتویژه، دانشگاه علومپزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
2- دانشیار، گروه پرستاری داخلی و جراحی، دانشگاه علومپزشکی ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، hemmatma@yahoo.com
3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه پیامنور مهاباد، مهاباد، ایران
چکیده: (2398 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: بیماران مبتلا به دیابت با مشکلات جسمی و روانی متعددی مانند افسردگی، اضطراب، ناتوانی، کمتحرکی و چاقی روبهرو هستند که درنهایت منجر به کاهش شادکامی و کیفیت زندگی میگردد. درحالیکه در آموزش مثبتاندیشی افراد تشویق میشوند با تجربیات مثبت و خوب خود، نقاط قوت زندگی و تواناییهای بالقوهشان را بازشناسند و به نقش آنها در افزایش و ارتقای احترام به خود و عزتنفس و بهبود زندگیشان آگاهتر شوند و شادکامی را موضوع اصلی روانشناسی مثبتگرا دانستهاند. لذا این مطالعه باهدف تعیین تأثیر آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعهکننده به کلینیک دیابت بیمارستان امام خمینی مهاباد در سال 1398 انجام شد.
مواد و روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مداخلهای نیمه تجربی با روش نمونهگیری در دسترس که بر روی 60 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به کلینیک دیابت بیمارستان امام خمینی مهاباد که شرایط شرکت در مطالعه را داشتند در سال 1398 اجرا شد. نمونهها بهصورت در دسترس وارد مطالعه شدند، و سپس به روش تخصیص تصادفیسازی ساده در دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. در گروه مداخله جلسات آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بر اساس محتوای مستخرج از منابع و کتابهای روانشناسی مثبت و همچنین مشاوره با اساتید و متخصصان در زمینه روانشناسی مثبت با ساختار هشت جلسهای هر هفته دو جلسه و هر جلسه در 60-45 دقیقه انجام شد. اطلاعات با پرسشنامه اطلاعات جمعیتشناختی و پرسشنامه سنجش خودکارآمدی درک شده بیماران مبتلا به دیابت نوع ٢ جمعآوری و بهصورت پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 سنجش و مقایسه شد. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل، تی زوجی و کای دو مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج آزمون آماری تی مستقل نشان داد که قبل از اجرای آموزش مهارتهای مثبتاندیشی، میانگین نمره خودکارآمدی بین دو گروه کنترل و مداخله اختلاف معناداری نداشت (681/0p=). اما بعد از اجرای آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بین میانگین نمره خودکارآمدی دو گروه اختلاف معناداری وجود داشت (0001/0p=). نتایج آزمون t زوجی نشان داد که بین نمره میانگین خودکارآمدی بیماران قبل و بعد از مداخله درون گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد (554/0=p). اما بین نمره خودکارآمدی بیماران قبل و بعد از مداخله درون گروه مداخله اختلاف معنادار بود (001/0=p).
نتیجهگیری: آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بر خودکارآمدی مبتلا به دیابت نوع 2 تأثیر مثبت را نشان داد بنابراین پیشنهاد میشود از این روش در افزایش خودکارآمدی بیماران مبتلا به 2 استفاده شود.
کلیدواژهها:
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش علوم پزشکی