Keshavarzi N, Nourian M, Oujian P, Alaee Karahroudi F. CLINICAL COMPETENCE AND ITS RELATIONSHIP WITH JOB STRESS AMONG NEONATAL INTENSIVE CARE UNIT NURSES: A DESCRIPTIVE STUDY. Nursing and Midwifery Journal 2021; 19 (7) :527-538
URL:
http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4227-fa.html
کشاورزی نازنین، نوریان منیژه، اوجیان پرستو، علایی کرهرودی فاطمه. صلاحیت بالینی و ارتباط آن با استرس شغلی در پرستاران بخشهای مراقبتهای ویژه نوزادان شهر تهران سال 1398: یک مطالعه توصیفی. مجله پرستاری و مامایی. 1400; 19 (7) :527-538
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4227-fa.html
1- کارشناسی ارشد مراقبتهای ویژه نوزادان، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- استادیار گروه کودکان دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران (نویسنده مسئول) ، nourianma@gmail.com
3- استادیار گروه کودکان دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید ، تهران، ایران
4- گروه کودکان دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (2507 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: صلاحیت بالینی عامل اصلی ارائه مراقبت با کیفیت در بخشهای مراقبت ویژه نوزادان هست. صلاحیت بالینی مفهوم پیچیدهای است که دارای ابعاد مختلف بوده و میزان و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخشهای بالینی، متعدد و گهگاه متناقض گزارش شده است. این مطالعه با هدف بررسی صلاحیت بالینی و ارتباط آن با استرس شغلی پرستاران بخشهای مراقبت ویژه نوزادان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران در سال 1398 انجام شده است.
مواد و روش: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 143 پرستار شاغل در بخشهای مراقبت ویژه نوزادان بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بهصورت تمام شماری وارد مطالعه شدند.. صلاحیت بالینی (سطح صلاحیت و میزان بهکارگیری مهارت بالینی) و استرس شغلی پرستاران با استفاده از دو ابزار” مقیاس صلاحیت بالینی پرستار “ با 73 عبارت و 7 حیطه و “پرسشنامه استرس شغلی اسیپو” با 60 عبارت و شش حیطه سنجیده شد. دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS 22 و در سطح معناداری 05/0>p و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها:. میانگین امتیاز سطح صلاحیت بالینی 19/21±3/68 و در سطح خوب بود. میانگین استرس شغلی پرستاران در کل 59/34±43/207 بود و در سطح متوسط ارزیابی شد. میانگین بهکارگیری مهارت بالینی در کل 9/31±3/241 بود که در سطح متوسط بود. متغیر نوع شیفت کاری با بهکارگیری مهارت بالینی کل ارتباط معنادار نشان داد (041/0P=). بین میزان بهکارگیری مهارت بالینی در کل و استرس شغلی کل پرستاران همبستگی منفی و معنادار آماری وجود داشت (006/0P=) و همچنین میزان بهکارگیری مهارت بالینی در حیطههای آموزش و هدایت (017/0P=)، تواناییهای مدیریتی (045/0P=)، اقدامات درمانی (041/0P=)، تضمین کیفیت (001/0P=) و وظائف شغلی و سازمانی (007/0P=) با استرس شغلی کلی پرستاران همبستگی منفی و معنادار آماری وجود داشت.
نتیجهگیری: سطح صلاحیت بالینی پرستاران و میزان بهکارگیری مهارتها از دیدگاه آنان به ترتیب در سطح خوب و متوسط بود. افزایش صلاحیت بالینی کل با کاهش استرس شغلی کل همراه بود. کاهش استرس شغلی با افزایش بهکارگیری مهارت بالینی در ابعاد آموزش و هدایت، تواناییهای مدیریتی، اقدامات درمانی، تضمین کیفیت و وظائف شغلی و سازمانی همراه بود. ازاینرو لازم است مدیران پرستاری جهت ارتقاء بهکارگیری مهارت بالینی در ابعاد مختلف، بر کاهش استرس شغلی پرستاران توجه نموده و شرایط را برای ارتقای صلاحیت بالینی آنان فراهم نمایند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پرستاری