دوره 20، شماره 9 - ( آذر 1401 )
جلد 20 شماره 9 صفحات 732-722 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abbaszadeh M, Aghayari Hir T, Jabraeili M, Mohammadpour E. INVESTIGATING THE STRUCTURAL RELATIONSHIPS OF NURSE’S CAREER RESILIENCE WITH WORK-FAMILY CONFLICT AND FEAR OF COVID-19 IN MEDICAL TRAINING CENTERS AFFILIATED TO TABRIZ UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES. Nursing and Midwifery Journal 2022; 20 (9) :722-732
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4760-fa.html
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-4760-fa.html
عباس‌زاده محمد، آقایاری‌هیر توکل، جبرائیلی مهناز، محمدپور ابراهیم. بررسی روابط ساختاری تاب‌آوری شغلی پرستاران با تعارض کار-خانواده و هراس از کووید-19 در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز. مجله پرستاری و مامایی. 1401; 20 (9) :722-732
1- استاد تمام، گروه علوم اجتماعی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2- دانشیار، گروه علوم اجتماعی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3- استادیار، گروه کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
4- دانشجوی مقطع دکتری جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، گروه علوم اجتماعی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز (نویسنده مسئول) ،e.mohammadpour70@gmail.com
2- دانشیار، گروه علوم اجتماعی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
3- استادیار، گروه کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
4- دانشجوی مقطع دکتری جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، گروه علوم اجتماعی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز (نویسنده مسئول) ،
چکیده: (1982 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: پرستاران به‌عنوان پیش‌قراولان سلامت جامعه انواع مختلفی از صدمات و تنش‌ها را تجربه می‌کنند. به همین دلیل تاب‌آوری شغلی به‌عنوان یکی از اساسی‌ترین ظرفیت‌ها برای مقابله با موقعیت‌های اضطراب‌آور در میان پرستاران شناخته می‌شود. فلذا به سبب بحران کووید-19 و افزایش درگیری پرستاران با بیماران کرونایی، میزان تاب‌آوری شغلی آنان تحت تأثیر قرار گرفته و چالش‌هایی را برای آن‌ها در حیطه شغلی و خانوادگی به وجود آورده است. بر همین اساس این مطالعه باهدف بررسی روابط ساختاری تاب‌آوری شغلی پرستاران با تعارض کار-خانواده و هراس از کووید-19 تبریز انجام گرفت.
مواد و روش کار: روش تحقیق مورداستفاده پیمایشی و نوع مطالعه نیز توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل پرستاران مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده که 351 نفر از آن‌ها به شیوۀ نمونه‌گیری طبقه‌ای مبتنی بر سهم انتخاب شده بودند. داده‌ها پس از کسب رضایت از پرستاران در تابستان و پاییز سال 1401 با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری و توسط نرم‌افزارهای SPSS و Lisrel و با استفاده از آزمون‌های همبستگی پیرسون، t-test student و معادلات ساختاری تحلیل شدند.
یافته‌ها: طبق نتایج میزان تاب‌آوری شغلی پرستاران در یک مقیاس 100-0 برابر با 4/56، تعارض کار-خانواده برابر 6/57 و هراس کووید-19 نیز برابر با 7/66 بود. میزان تاب‌آوری شغلی در میان پرستاران بیمارستان‌های کرونا پذیر کمتر از سایر بیمارستان‌ها بود. نتایج روابط ساختاری نیز نشان داد که تعارض کار-خانواده به‌صورت مستقیم و با ضریب 20/0-، هراس از کووید-19 به‌صورت غیرمستقیم (از طریق تعارض کار-خانواده) و با ضریب 05/0-، سابقه کار به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم و با ضریب کل 21/0 و بیمارستان محل خدمت نیز به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم و با ضریب کل 19/0 تأثیر کل معناداری بر تاب‌آوری شغلی پرستاران دارند.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، تعارض کار-خانواده و هراس از کووید-19 نقش پراهمیتی در تاب‌آوری شغلی پرستاران دارند. بنابراین می‌توان با روش‌های حمایتی نظیر جابجایی شیفت کاری، ساعات کار انعطاف‌پذیر، کاهش نقش‌های خانه‌داری از طریق نگهداری از کودکان و ایجاد مهدکودک برای فرزندان آنان، توانمندسازی و افزایش دانش پرستاران در زمینه کووید-19 از طریق برگزاری کارگاه‌ها و افزایش امکانات حفاظتی در جهت کاهش هراس از کووید-19 بر میزان تاب‌آوری شغلی پرستاران افزود.
مواد و روش کار: روش تحقیق مورداستفاده پیمایشی و نوع مطالعه نیز توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل پرستاران مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده که 351 نفر از آن‌ها به شیوۀ نمونه‌گیری طبقه‌ای مبتنی بر سهم انتخاب شده بودند. داده‌ها پس از کسب رضایت از پرستاران در تابستان و پاییز سال 1401 با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری و توسط نرم‌افزارهای SPSS و Lisrel و با استفاده از آزمون‌های همبستگی پیرسون، t-test student و معادلات ساختاری تحلیل شدند.
یافته‌ها: طبق نتایج میزان تاب‌آوری شغلی پرستاران در یک مقیاس 100-0 برابر با 4/56، تعارض کار-خانواده برابر 6/57 و هراس کووید-19 نیز برابر با 7/66 بود. میزان تاب‌آوری شغلی در میان پرستاران بیمارستان‌های کرونا پذیر کمتر از سایر بیمارستان‌ها بود. نتایج روابط ساختاری نیز نشان داد که تعارض کار-خانواده به‌صورت مستقیم و با ضریب 20/0-، هراس از کووید-19 به‌صورت غیرمستقیم (از طریق تعارض کار-خانواده) و با ضریب 05/0-، سابقه کار به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم و با ضریب کل 21/0 و بیمارستان محل خدمت نیز به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم و با ضریب کل 19/0 تأثیر کل معناداری بر تاب‌آوری شغلی پرستاران دارند.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، تعارض کار-خانواده و هراس از کووید-19 نقش پراهمیتی در تاب‌آوری شغلی پرستاران دارند. بنابراین می‌توان با روش‌های حمایتی نظیر جابجایی شیفت کاری، ساعات کار انعطاف‌پذیر، کاهش نقش‌های خانه‌داری از طریق نگهداری از کودکان و ایجاد مهدکودک برای فرزندان آنان، توانمندسازی و افزایش دانش پرستاران در زمینه کووید-19 از طریق برگزاری کارگاه‌ها و افزایش امکانات حفاظتی در جهت کاهش هراس از کووید-19 بر میزان تاب‌آوری شغلی پرستاران افزود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مدیریت پرستاری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
اطلاعات تماس
آدرس مکاتبه: آذربایجان غربی، ارومیه، بلوار رسالت، خیابان جهاد، کوی اورژانس، معاونت تحقیقات و فناوری
صندوق پستی : ۱۱۳۸
کد پستی : ۵۷۱۴۷۸۳۷۳۴
تلفن : 31937415-۰۴۴
فاکس : 32233009-۰۴۴
پست الکترونیک :
unmf
umsu.ac.ir , j.nur.midgmail.com
