چکیده: (13192 مشاهده)
پیش زمینه و هدف: ابراز درد در سنین بزرگ سالی امری معمول است، ولی درخصوص کودکان این امر نیاز به توجه و دقت بیشتر دارد. با توجه به این که مطالعات مبین وضعیت اقدامات مربوط به درد در کودکان ناکافی است لذا در این پژوهش به بررسی این موضوع پرداخته شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصیفی می باشد که در بخش های جراحی عمومی، گوش - حلق - بینی، قلب و ارتوپدی سه مرکز آموزشی درمانی کودکان، امام رضا و شهدا تبریز سال 1386 صورت گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل چک لیست بررسی درد کودکان بود که با مصاحبه انفرادی با سرپرستار هر بخش و مشاهده موارد تکمیل گردید. روایی ابزار، با روایی محتوایی و پایایی با آلفای کرونباخ بررسی شد. یافته ها: تنها در دو بخش از ابزار چهره ای برای بررسی شدت درد استفاده می شود ولی در سایر بخش ها علایم رفتاری مثل گریه و بی قراری (75درصد) مد نظر بود. برگه های بررسی و ثبت درد در هیچ مرکزی گزارش نشد. بیشترین داروی مورد استفاده استامینوفن و از روش های غیر دارویی متداول، استفاده از انحراف فکر (100 درصد) اسباب بازی ها (75 درصد) و پلاسبو (25 درصد) گزارش شد. برای کاهش درد حین پروسیجرها تنها لیدوکائین برای تعبیه سوند فولی یا سوند معده در یک بخش گزارش گردید. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد اقدامات درخصوص بررسی و تسکین درد، برنامه ریزی شده و منسجم نمی باشد و ضرورت ایجاد آگاهی و تامین امکانات بیشتر جهت اداره درد در بخش های کودکان مشهود است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پرستاری