shams S, Zaker M, Ghavami H. EFFECT OF SELF MANAGEMENT EDUCATIVE PACKAGE ON QUALITY OF LIFE AMONG DIABETIC PATIENTS IN URMIA DIABETES CENTERS BETWEEN IN THE YEARS OF 2013. Nursing and Midwifery Journal 2016; 13 (10) :863-868
URL:
http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-2767-fa.html
شمس شمسالدین، ذاکر محمدرضا، قوامی هاله. بررسی تأثیر بسته آموزشی خود مراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت مراجعهکننده به انجمن دیابت ارومیه. مجله پرستاری و مامایی. 1394; 13 (10) :863-868
URL: http://unmf.umsu.ac.ir/article-1-2767-fa.html
1- ، Mrza3013@yahoo.com
چکیده: (8533 مشاهده)
تاریخ دریافت 28/06/1394 تاریخ پذیرش 30/08/1394
چکیده
پیشزمینه و هدف: دیابت از بیماریهای مزمن شایع و یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی در جهان است که همراه عوارض جدی و متعدد بوده و سبب ایجاد مشکلات بهداشتی- درمانی و اجتماعی- اقتصادی بسیاری برای جوامع بشری شده و در دهههای اخیر نیز گسترش فراوانی یافته است. این مطالعه باهدف تعیین تأثیر بسته آموزش خود مراقبتی بر روی کیفیت زندگی بیماران دیابتی انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع مداخلهای و تجربی است که بر روی بیماران مبتلا به دیابت مراجعهکننده به انجمن دیابت ارومیه انجام گردید. تعداد 80 نمونه بهصورت تصادفی و با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج انتخاب و سپس با روش تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. برای گردآوری دادهها در این مطالعه از پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دیابتی و پرسشنامه کیفیت زندگی عمومی (SF36) و پرسشنامه جمعیت شناختی در طی قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه استفاده گردید. گروه مداخله در طی 8 جلسه تحت آموزش خود مراقبتی (پردهنگار، پمفلت، کتابچه) قرار گرفتند. سنجش مجدد افراد سه ماه بعد از انجام مداخله صورت گرفت و نتایج توسط نرمافزار spss16 و آزمون تی تست و خی دو مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: میانگین کل کیفیت زندگی اختصاصی افراد در گروه مداخله، قبل از مداخله برابر 4/7±3/36 بود که بعد از انجام مداخله آموزشی به 3/6±48 رسید در گروه کنترل نیز این میزان قبل از مداخله برابر8/5 ±37بود که بعد از انجام مداخله این میزان به 5±4/46 رسید و این تفاوت ازلحاظ آماری معنادار بود (02/0=P). میانگین کیفیت زندگی عمومی این مطالعه که به دو بعد کلی سلامت روان و سلامت جسمانی تقسیم شده بود قبل از انجام مداخله میانگین در بعد روان در گروه مداخله برابر 13±3/54 و در بعد سلامت فیزیکی برابر 14±7/42 بود و بعد از انجام مداخله این میانگین به 6/14±7/65 در بعد روان و 15±7/58 در بعد سلامت جسمانی رسید در گروه کنترل نیز میانگین در بعد روان قبل از مداخله برابر بود و در بعد سلامت جسمانی نیز برابر بود که بعد انجام مداخله این میزان به 2/14±7/64 در بعد روان و به 5/10±6/55 در بعد سلامت جسمانی رسید. این تفاوت ازلحاظ آماری در بعد روان معنادار نبود(06/0= P) ولی در بعد سلامت جسمانی این تفاوت آماری معنادار بود(000/0= P).
بحث و نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد که آموزش خود مراقبتی در افراد مبتلا به دیابت سبب افزایش بهبود کیفیت زندگی اختصاصی میگردد و در کیفیت زندگی عمومی نیز آموزش خود مراقبتی سبب افزایش بهبود کیفیت زندگی در بعد سلامت جسمانی شده ولی بر روی بعد سلامت روان تأثیری ندارد.
کلیدواژهها: دیابت، آموزش، خود مراقبتی، کیفیت زندگی
مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره سیزدهم، شماره دهم، پیدرپی 75، دی 1394، ص 868-863
آدرس مکاتبه: دانشکده پرستاری و مامائی ارومیه، تلفن: 09149918419
Email: Mrza3013@yahoo.com
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پزشکی